چقدر خسته ام
از حضور سرد و بیهوده
این باد
که شاخسار سبز بودن را
مدام میشکند
نه دیگرم
هرگز به شوق نمی ایم
از سرخی هر سیب
که شیشه شراب شیرین
عشق را
در آن دوردست ها
شکسته ام ...