نگذار جانم
نگذار هرکس که آمد و ماندنی نشد
تورا ، دلت را ، صداقتت را ،
با خودش یدک بکشد....
نگذار دوست داشتنت را قیمت بگذارد...
که هر وقت از سر بی حوصلگی ، از سرِ نبودنِ آرامشی ، آمد و سراغت را گرفت ،
حالت را پرسید ،
دلت را قلقلک داد ، و باز رفت...
تو بمانی و دنیایی از اشک ،
تو بمانی و چرا و اما و اگر...!
آنکه میرود ، باید میرفت!! تو هم برو ،
تو هم ، خودت را از لحظه‌هایش که هیچ
ازفکرش هم بگیر...
تو باید تمامت بماند
برای آنکه تمامش تنها و تنها...
برای توست...!