دانشجو
22ساله
************
*یک روز رسد غم به اندازه کوه/
یک روز رسد نشاط به اندازه دشت/
افسانه زندگی چنین است/
در سایه ی کوه باید از دشت گذشت...
************
*ازتنهابودنم راضی نیستم اما خوشحالم که با خیلی ها نیستم...
***********
*یادگرفتم دار بزنم خاطرات کسی را که مرا دور زد...
**********
*ترجیح میدهم تنها باشم وباوقار/تااینکه دررابطه ای باشم که بخاطرش لازم باشد عزت نفسم را قربانی کنم
**********
*یادمان باشد سر سجاده عشق
جز برای دل محبوب دعایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطر مان تنها ماند
طلب عشق ز هر بی سرو پایی نکنیم...
**********
*من!

مرا که میشنـاسی؟! خودمم

کسی شبیه هیچکس!

کمی که لابه لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی

مهربان، صبور، کمی هم بهانه گیر

اگر نوشته هایم را بیابی ، منم همان حوالی ام!!
*************
*من مسئول آن چیزی هستم که میگویم
نه آن چیزی که تو برداشت میکنی
***********
*من یک دخترم بدان.

/حوای/کسی نمیشوم که به/هوای/دیگری برود...

تنهاییم را با کسی قسمت نمیکنم که روزی تنهاییم بگذارد...

روح خداس که در من دمیده شده و احساس نام گرفته...

/ارزان نمی فروشمش/

دستهایم بالین کودک فردایم خواهد شد...

بی حرمتش نمی کنم و به هر کس نمیسپارمش...
*************
*از "نبـــــــــودنــــــت" دلـــگـــیر نیـــســـتم...
از اینـــکـــه روزگــــــاری "بــــــودی"، دلگـــیــــرم
**************
*التماس مال دیروز بود...

مال وقتی که ساده بودم!!!!

امروز

می خواهی بروی؟؟؟

هیـــ ـــس

فقط

خداحافظ...

این است قصه تلخ کسانی که احساسشان سنگ می شود چون با آن بازی شده...!!
*************
من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوستهایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هرکسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند
شرط وارد گشتن
شست و شوی دلهاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار
خانه ی ما اینجاست
تا که *سهراب* نپرسد دیگر
خانه دوست کجاست؟

**************