همه چی آرومه من چقدر بدبختم

تا حالا با فردی مواجه شده اید که مدام از این گونه حرف ها می زند: ما نه آزاد به دنیا می آییم، نه آزاد زندگی می کنیم و نه آزاد از دنیا می رویم.

 

روزگاری زندگی می کنیم و حداکثر بعد از 90 سال می میریم. در زمانی به دنیا می آییم که ناخواسته است، با شکل و شمایلی متولد می شویم که در انتخاب آن نقشی نداشتیم، در مکانی به دنیا می آییم که ایده آل ما نیست، در خانواده ای پا به عرصه می گذاریم که در گزینش آن هیچ گونه اختیاری نداشتیم، اقوام ما کسانی هستند که گزینش نکرده ایم، با روش هایی تربیت می شویم که مورد سلیقه ما نیست، تندباد حوادث غیرقابل کنترل، غیرمنتظره و دل آزار، ما را به هر طرف که بخواهد، می برد.

این گونه حرف ها، مخصوص آدم هایی است که برآنیم در این مقاله، به بررسی ویژگی هایشان بپردازیم؛ آدم های بدبینی که حتی با داشتن این نوع نگاه به زندگی، اصلاً فکر نمی کنند بدبین هستند. آن ها آن قدر دلیل و منطق برای خودشان دارند که تمام تفکرات و ذهنیت هایشان را از واقعیت های غیر قابل انکار زندگی می دانند، نه ساخته و پرداخته ذهن. اگر یکی از اعضای خانواده تان به این مشکل دچار باشد که دیگر کار چند برابر سخت می شود.

بدبینی بیماری است که هرکس به آن گرفتار شود، ناراحتی، رنج ها و دردها در انتظار اوست.
این بیماری گاه چنان شدت می یابد که شخص مبتلا، به هر چه می نگرد یا به هرچه فکر می کند، می کوشد نقص یا عیبی در آن بجوید و نیکویی های آن را از نظر دور کند.
انسان بدبین معتقد است اتفاقات بد، از شرایطی دائمی و ثابت نشأت می گیرد: من در امتحان ریاضی مردود شدم، چون استعداد یادگیری اعداد و ارقام را ندارم، و اتفاقات خوب، از شرایطی موقتی ناشی می شود: همسرم امروز به من یک شاخه گل هدیه کرد، چون روز کاری خوبی داشته.

اما انسان خوش بین، شکست را به عوامل موقتی نسبت می دهد: من در امتحان رد شدم چون دقت نکردم، و موقعیت های مطلوب را به عوامل پایدار؛ او برای من گل هدیه آورد، چون مرا دوست دارد.

وقتی مشکلی پیش می آید و کارها خراب می شود، بدبین ها خود را سرزنش می کنند: برای مثال اگر راننده دیگری به ماشین پارک شده آن ها خسارت وارد کند، آن ها خود را سرزنش می کنند که چرا ماشین را در جای نامناسبی پارک کرده اند.

اما انسان خوش بین چنین مشکلی را به اتفاق نسبت می دهد یا سعی می کند راه جدیدی پیدا کند: دفعه بعد ماشین را در جایی که ماشین های کمتری وجود دارد، پارک می کنم.

بدبین اجازه می دهد ناامیدی در بخشی از زندگی اش وارد شود و به سایر بخش ها نفوذ و سرایت کند. به عنوان مثال وقتی به شخصی گفته می شود بطور موقتی از کار برکنار شده است، انسان بدبین نه تنها بخاطر از دست دادن شغل خود احساس بدی دارد بلکه نگرانی اش را به سایر ابعاد زندگی خود منتقل کرده، ابراز می کند که زندگی زناشویی اش در معرض خطر است و فرزندانش غیر قابل کنترل هستند.

اما انسان خوش بین, اجازه نمی دهد یک شکست، تمام زندگی او را محدود کند، او با خود فکر می کند: پس من در این شرایط، شغلی ندارم، ولی من و همسرم هنوز رابطه خیلی خوب و نزدیکی با هم داریم و فرزندانمان مایه افتخار ما هستند.
فرد بدبین خیال می کند که اطرافیان برای او ارزش قائل نیستند، بنابراین به کسی اعتماد ندارد. او در حالی که به شدت محتاج توجه اطرافیان می باشد، وقتی اطرافیان به او محبت می کنند، آن ها را پس زده و مهر و محبت اطرافیان را به پای ریاکاری شان می گذارد.

بدبینی بزرگترین مانع همکاری های اجتماعی، اتحاد و به هم پیوستگی دل هاست و انسان را گوشه گیر، تک رو و خودخواه بار می آورد. بدبینی سرچشمه خشم ها، جنگ و خونریزی هاست. بدبین یا باید از همه کناره گیرد یا فقط تظاهر به دوستی کند و خود را چنان بنماید که در باطن آن گونه نیست و چون به اشخاص و رویدادها با عینک بدبینی می نگرد، نمی تواند با بی طرفی و بی نظری، آن ها را بررسی کند و آن پدیده یا شخص را آن گونه که هست بشناسد. در نتیجه، دچار قضاوت نادرست می شود و این خود موجب عقب ماندگی است و نیز موجب بهره نگرفتن از فرصت ها و افراد با ارزش است.

تأثیر بدبینی در سلامت افراد

افراد بدبین، آسان تر و بیشتر افسرده می شوند، این ممکن است بدان معنی باشد که افراد بدبین، عموماً فعالیت ایمنی پایین تری دارند و نیز افراد خوش بین، نسبت به افراد بدبین فعالیت ایمنی بیشتری دارند. وضع روانی فرد، می تواند سیستم ایمنی را تغییر دهد، محرومیت، افسردگی، بدبینی و همه ی این ها، می تواند فعالیت سیستم ایمنی را کاهش دهد و این نکته که دقیقاً چگونه این کار صورت می گیرد، هنوز به درستی مشخص نیست.
در تحقیقات انجام شده مشخص شده است که افراد بدبین دو برابر افراد خوش بین، به امراضعفونی مبتلا می شوند و دو برابر آن ها نیز با پزشکان ملاقات می کنند و نیز در بیماران مبتلا به سرطان، آن هایی که مجدداً به این بیماری مبتلا نشدند، کسانی بودند که با روحیه ی جنگجویانه وخوش بینانه، به سرطان جواب دادند و افرادی که جان خود را از دست داده یا بیماری شان پس از بهبودی، دوباره عود کرده است، آن هایی بودند که به شناخت اولیه ی این بیماری، با درماندگی و پذیرش اجباری پاسخ داده بودند. به عبارت دیگر، شادی و خوش بینی، می تواند بر موارد چون (شدت بیماری، غدد لنفاوی سرطانی و...) غلبه کرده و با خنثی کردن اثر آن ها، بر عمر بیمار بیافزاید و در مواردی، بیمار کاملاً بهبودی خود را به دست آورده و بر سرطان غلبه کرده است.

تفاوت بدبینی در مردان و زنان

بدبینی هم در مردان و هم در زنان دیده می شود. سن شروع بدبینی آغاز بزرگ سالی (حدود 18 سالگی) است.
شیوع بدبینی در زنان بیشتر است ولی در مردان مشکل سازتر است و به همین دلیل پیامدهای خطرناک تری دارد. در واکنش به بدبینی، زنان پرخاشگری خود را بیشتر به صورت غیرمستقیم و پنهان نشان می دهند حال آنکه مردان به روش های قهر آمیز و پرخاشگرانه و جنایی بیشتر متوسل می شوند.
در خانواده های از هم پاشیده و ناموفق نیز زمینه بروز بدبینی وجود دارد مثلاً دختر این خانواده نمی تواند به جنس مخالف خوش بین باشد چرا که مدام در معرض اطلاعات غلط راجع به مردان است و گوشش پر است از حرف هایی نظیر: مردها همه سر و ته یک کرباسند، مردها همه دروغ می گویند و... پسر خانواده های این چنینی نیز نمی تواند دید خوبی نسبت به زن ها داشته باشند.

ویژگی های افراد بدبین

ویژگی های اخلاقی افراد بدبین از این قرارند:

1- عدم بخشودن و فراموش کردن:

یکی از خصائص انسانی که به کرات همه به آن تشویق می شوند بخشش و گذشت است که در این افراد مطلقا بخشودن و فراموش کردن وجود ندارد.

2- گرفتاری در رابطه با محل کار:

اغلب با کارفرما گرفتاری دارند. از آنجایی که ایجاد ارتباط انسانی در این افراد دچار مشکل است. با همکارانشان صمیمی نیستند و نهایتاً هر چند کیفیت کار آن ها خوب باشد، نتیجه ی چشم گیری نخواهد داشت. اگر کارفرما هستند به علت فقدان محبت و دلسوزی و تعبیرهای ناگوار از رفتار، زیر دستان با آن ها مشکلاتی خواهند داشت.

3- از نظر عاطفی:

این افراد اغلب در تنهایی عاطفی به سر می برند. همیشه دیواری از ملاحظه بین این افراد و دیگران (والدین، فرزندان، با همسر و دوستانشان) وجود دارد، با هیچ کس از صمیم قلب ارتباط دوستانه و عاطفی پیدا نمی کنند، راز خودشان را با دیگری در میان نمی گذارند.

4- درگیری های خانوادگی:

به دلیل تهمت های ناروا به همسر و فرزندانشان یا برچسب های خیانت و نادرستی به نزدیکان، معمولاً درگیری های خانوادگی دارند.

5- درگیر شکایات قضایی:

معمولاً درگیر شکایات دادگاهی هستند، چه این که از دیگران شکایت کرده باشند یا به خاطر انتقامجویی های ناروا از آن ها شکایت شده باشد.

6- احساس استثمار شدن:

بدون دلیل کافی، شک دارند که دیگران او را استثمار می کنند! و سرش کلاه می گذارند!

7- بی اعتمادی نسبت به دیگران:

همیشه ذهنش به شکی اثبات نشده در مورد وفاداری یا قابل اعتماد بودن دوستان مشغول است.

8- ترس در دادن اطلاعات به دیگران:

ترسی ناموجه از اینکه اطلاعاتی به دیگران بدهد و مغرضانه علیه خودش استفاده کنند.

9- احساس تحقیرشدگی:

از اظهارنظر بی غرضانه دیگران یا اتفاقات معمولی، معنی تحقیر یا تهدید آمیز می بینند.

10- دلخوری دائمی:

همیشه دلخور و عصبانی است. اگر کسی فقط یک بار توهینی کرده یا آسیبی به او رسانده هرگز او را نمی بخشد.

11- تکانشی بودن:

با کوچکترین نکته حس می کند به اعتبارش لطمه خورده و واکنش سریع و خشمگین نشان می دهد.

 

 

http://www.1doost.com/posts/17465/%D9%87%D9%85%D9%87%20%DA%86%DB%8C%20%D8%A2%D8%B1%D9%88%D9%85%D9%87%20%D9%85%D9%86%20%DA%86%D9%82%D8%AF%D8%B1%20%D8%A8%D8%AF%D8%A8%D8%AE%D8%AA%D9%85.htm