رنج هست، مرگ هست، اندوه جدایی هست، اما آرامش نیز هست.شادی هست، رقص هست، خدا هست. زندگی، هم چون رودی بزرگ، جاودانه روان است. زندگی هم چون رودی بزرگ که به دریا می رود، دامان خدا را می جوید. خورشید هنوز طلوع میکند، فانوس ستارگان هنوز از سقف شب آویخته است، بهار مدام می خرامد و دامن سبزش را بر زمین می کشد، امواج دریا، آواز می خوانند، بر می خیزند و خود را در آغوش ساحل گم میکنند. گل ها باز می شوند و جلوه می کنند و می روند. نیستی نیست هستی هست پایان نیست راه هست تولد هر کودک، نشان آن است که:
خدا، هنوز از آفرینش انسان ناامید نشده است.