تولد انسان همانند روشن شدن کبریتی است
و مرگش خاموشی آن
بنگر که در این فاصله چه کردی
گرما بخشیدی؟
یا سوزاندی.....؟

هرکه بدین سرای درآید نانش دهید و از ایمانش مپرسید چه آنکه بدرگاه ایزد بجان ارزد درین سرا به نان ارزد............

می دانی ....
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،

آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،

آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،

آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،

آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری

می خواهم بدانم،
دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای خوشبختی خودت دعا کنی؟