دلـــــ مــــــرده امــ، قبـــــولـــــــ...

 

 

 

 

اینکه گـــــــــاهی دلـــــم می گیـــــــرد

 

گاهی دستــــــانم به زندگـــــــی نمـــــــی رود...

 

گاهی یک حصــــــــار دورِ خــــــــودم می بندم

 

و رویش می نویســـــــم :

 

تا اطــــــــــلاع ثانوی

 

خســــــــته ام...

 

دلیــــــل نمـــــــی شود که تــــو

 

آمــــــدنت را به تعــــــویق بینــــــــدازی

 

دلیــــــــــل نمـــــــی شود که هنـــــــــوز هم

 

زندگـــــــــی را برایِ تو در بغچــــــــه نگذاشــــــته باشم

 

دلیــــــــل نمـــــــــی شود که

 

به شــــــــانه ی دل شکســـــــــته ها نزنم و نگویم :

 

عزیز جـــــــان خــــــــدا هست...

 

خـــــــدا هست... خــــــدا هست...!!

 

 

اصــــــلا همه ی این حــــــال هایِ لعنتـــــــیِ لاعـــــــــلاج

 

چاشـــــــنیِ زندگیـــــــــست

 

و هیــــــــچ دلیــــــــل نمــــــی شود

 

مـــــــن باز به خــــــودم نیـــــــــایم

 

 

باز هــــــــــم برایِ تــــــــــــــــو ننــــــــویسم

 

و میــــــــانِ یک دنیــــــــا اشـــــــک

 

با چشـــــــــمانی تـــــــــــار

 

رویِ کاغـــــــــــذِ خیــــــــس حـــــــــــک نکنــــــــــم :

 

مـــــــــی آیـــی...

 

مــــــــــی آیــــــــــی......!!!

 

  

شــــــاید برایـــــ آمـــــــدنتـــــ دیــر کرده‌ایــــ

وقــــتیــــ نگاهــ آینهــ را پیـــر کــــرده‌ایـــ

دیــریــ استــ آســمانــــ مرا شــبــ گرفتهــ استــ

خورشـــــید مــــنــ، برایــ چهــ تأخیر کــرده‌ایــ...؟

 

 

  

این دیـــــده نیست، لایــــــق دیـــــدارِ رویِ تو

 

چشمـــــــی دگر بده ، که تماشـــــــا کنم تو را ...

 

  

 

می نویســــــم که شب تار، سحــــــر می گردد

      

یک نفر مانده از این قـــــوم، که برمــــــــی گــــــردد...

 

  

آقــــا...!

 

من اصــــــلِ انتظــــــار تو را برده ام زِ یــــــاد

                      

                   با انتظــــــارهای فــــــراوانم از شمـــــــا ...

 

   

روزی هــــــــــــزار بار دلت راشکسته امــــ

 

بیخود به انتظـــــــار وصالت نشسته امـــــ...؟؟

 

 

  

هــــــربار این تــــــــویی که رسیــــــدی و در زدی

 

هــــــربار این منم که در خانه بســــــته امـــــــ...

 

هـــــــــر جمعـــــــــه قول میدهم آدم شــــوم ولی

 

هم عهــــــد خویش هم دلــــــت راشکسته امـــــ...

 

  

دل مــــــرده ام، قبولـــــــ...

ای مسیـــــــــــح من!

یک جمعـــــــــــه هم زیارت اهل قبــــــور کنــــــــ...

 

  

باید وســـــــط  ِ هفــــــته بیــــــــــــایی آقا

دیریست که جمعــه های ما تعطیل استـــ!

  

 

  

تقصــــــیر من است اینکه، کمـــــ می آیی

                      هر گاه شدم اســـــیر غــــــمـــــ می آیی ...

این جمعـــــه و جمعـــــه های دیگر حرف است

                           آدمــــــــــــ بشـــوم ؛ سه شنبه هم می آیی!!!

 

  
از جـــــــور زمــــــانه ما شکـــــــایت داریـــــمـــ
 
  اندازه ی کوه و صخره حـــــــاجت داریمــــ

ما مشکلمــــــــان گرانی و بیکـــاریستـــ!!
 
    آقــــــا به نبودنت که عــــــادت داریمـــ...

 

  

مـــا قیمــــــت روز ارز را مـــــی دانیمــــ

معیـــــــار بهای بورس در تهرانیــــــمــــ

فعلا دو سه روزیست هوا پس شده است

هر روز دعای عهـــــــــد را می خوانیمـــــ ...

 

   

اگر با آمــــــدن آفتــــــــــــاب از خواب بیدار شویم،

نمازمان قضـــــــاست!!

  

  

چه کســــــی می داند؟

شــــــاید آن شــــــــــــــادترین لحظـــه ما در راه استــــ …