عاشـــــ ـــــــورای چشمـــــ ــــان تــــــــ ـــــــو

 

 

 

 

 

 

 

 

بگــــذار سخــنـــ بگویمــ!!

 

بگــــذار تهــــــی شومـــ از درد!

 

 

که سخـــــن گفتــــــنـــــــ خـــــــوبــــــ استـــــــ و

 

از تـــــ ــــــــو گفتــــــنــــــ خـــــــوب تر...!

 

 

 

 

هـــــــر چند،

 

آئیــــــــنه ی کـــــــلام مـــــــرا

 

بر مهتــــــــابی باورتــــــ نخـــــــــواهیــــــ نشــــــاند!

 

 

 

بگــــــــــذار سخــنـــــ بگویمـــ

 

نخــــــوانیـــــ و نشـــــنویـــــــ اگـــــر!!

 

 

 

ورنه کــــــــدام کـــــــــوهــــــ،

 

تنهــــــــــایی مــــــــرا باور خـــــواهد کـــــرد؟!

 

و کــــــــدامینـــــــ بــــــــــارانـــــ،

 

در کجـــــــــای جهــــــــانـــــ،

 

بغـــــــضـــ بیــــ قــــــرار مــــــــرا خـــــــواهد بــــــارید؟!

 

 

 

اینـــــــــک منـــــــــمـــــ،

 

 

پــــــر از شکســـــــــتنـــــ و ســـــــوختنــــــ!

 

 

 

با بــــــــازوانی کهـــــ

 

مــــــــــرزهای توانـــــــستنــــ را نمــــی شـــــــناسند!

 

 

 

 

 

 

کمــــــان شکســــــــتهــــ و تــــــرکشــــــ تهـــــی...!!

 

با پــــــاهایی بی رمــــــقـــــ از کشـــــــاکش کـــــــارزار

 

کهــــ بســــــــان ستـــــــونـــــ هایی شکســـــــته

 

یادگــــــــــار تلــــــخ تطــــــاول نگـــــاهــــ تـــــ ـــــو هســــتند...!

 

 

 

 

 

 

 

بـــــی تـــــــ ــــــــو هر طـــــــلوعــــ

 

زنــــــگ کهــــــنه ساعتــــــی ستـــــ

 

کهــــــ بیهـــــــودگی مـــــــرا تکـــــــرار مــــــی کند...

 

 

و غــــــــــروبــــــ

 

تنـــــــها پنــــــــاهی ســــــت

 

برایــــــ گریســــــــتنـــــ مـــــــن و آفتــــــاب!!

 

 

 

 

مـــــــنــــــ

 

شکســــــتمـــــ!!

 

از پرتـــــــاب سنــــــگ پاره ی بی مـــــــــحلی تـــــــ ـــــــو!

 

و مـــــــرگ بهــــــار را

 

در بـــــــــرگ ریــــــز نگـــــــاه تــــــ ـــــــو باور کـــــــردمـــــ...

 

 

 

مــــــــن

 

ســــــوختمـــــ در حـــــــریقـــــ دــــــست های تــــــ ـــــــو

 

و بــــــی شــــــــکیبی امـــــ را

 

بســـــــان مرثـــــــیه ایـــــ

 

در عاشــــــــورایــــــ چشمـــــــان تــــــــ ـــــــو خــــــواندمــــــ...