عاقبت جوگیرشدن...

ده مرد و یک زن به طنابی آویزان بودند...طناب تحمل وزن یازده نفررا نداشت وباید یک نفر طناب را رها میکرد

وگرنه همه سقوط میکردند...

زن گفت:من در تمام عمر همیشه عادت داشتم که داوطلبانه خودم را وقف فرزندان وهمسرم کنم...

و در مقابل چیزی مطالبه نکنم...منطناب را رها میکنم چون به فداکاری عادت دارم...

دراین لحظه مردانسخت به هیجان آمدند وشروع به کف زدن کردند....

.

.

.

.

.

.

روحشان شاد ویادشان گرامی...

سیاست خانومهارو هیچگاه دست کم نگیرید