اندر احوالات دانشگاه ...

روزی استاد حال درس دادن نداشت و لذا قصد امتحان نمود...

دانشجویان مونث فی الفور کاغذ و قلم فراهمیدندی و آماده کوییز شدندی ...

لیکن دانشجویان ذکور همگی نعره برافراشتندی که یا استادا !!!

ما اصلا درس نخوانده ایم و اکنون فرق دندان و گوشت کوبیده را هم نمیدانیم ...

امتحان را به هفته ی آتیه موکول نما ، تا ما نیز رخصت درس خواندن پیدا کنیم ...

اما استاد بسیار مصمم بودندی !!!

و اصلا به سخنان دانشجویان سیبیل کلفت کلاس اعتنا ننمودندی...

در این اثنا حکیمی چاره ای بیاندیشید و خود را به " دست به آب " رساندی...

و صورت خود را در پنکک فرو کردی و رژ لب بر لبان خویش آغشته نمودی ...

و مانتو کوتاه پوشیدندی و به نزد استاد رفتی و با صدای نازک نغمه سر دادی که :

اُاُاُسسس تااااااااااااااادددددد!!!

از این لحن شیوا و با کرشمه گویی دل استاد نرم گشتندی و با لبخند 

تاریخ امتحان را به 3 سال بعد موکول کردی ...

از این درایت حکیم مریدان جملگی جزوه بدریدندی و نعره زنان اُسسستاااد اُسسستاااد گویان به خیابان رفتندی...

بر گرفته از کتاب " دانشگاه باید دانشگاه بودندی "... :|