میم مثل مادرم.

تنها خداست 

که می داند

" بهترین"

در زندگیت ، چگونه معنا می شود !

در  " سال نو " 

آن " بهترین " را 

برایت آرزو می کنم . . . 

مادرم شاعر نیست

در عوض نصف غزل‌های جهان را گفته

شعر را می فهمد

مادرم قافیه‌ی لبخند است

وزنِ احساس

ردیفِ بودن

مادرم مثنوی معنوی است

حافظ و سعدی و خیّام و نظامی

اصلاً...

مادرم شعرترین منزوی است

من رباعی هستم

خواهرانم غزل‌اند

پدرم شعر سپید...

صبح، بیدل داریم

با کمی نان و پنیر

ظهر سهراب و عطر ریحان

شب، رهی یا قیصر

مادرم شاعر نیست

در عوض نصف غزل‌های جهان را گفته

دفتر شعرش آب

ناشرش آیینه

و محلّ توزیع

خانه‌ی کوچک ما...

جایی هست 

درخانه‌ی ما 

نگاهم که به آن می‌افتد

عشقی خدایی در دلم جان میگیرد 

آنجا که سجاده‌ی مادر باز است

مادرم، بوی خوب خدا را دارد

مادرم هر روز، روز توست

در زندگی خود

دو چیزو هرگز فراموش نکنید :

یکی برای پیروزی تو همه

 زندگیشو باخت" پدر " 

اون یکی که پیروزی زندگیتو

 مدیون دعا هاشی " مادر"