با کسی حرف نمی زنم

به هیچکسی جز خدا اعتباری نیست

حتی به تیکه تیکه های کاغذم نیست که اینجا مینویسم

خودم هستم و خودم

خودمم که خودمو دل داری میدم

حرف میزنم

گوش میکنم

گاهی به خودم میخندم

گاهی دعوا میکنم

گاهی هم سر زنش

گاهی هم گریه میکنم 

دیوانه شدم در طلبت بس که به دیوان،
هی فال زدم، فال زدم، تا تو بیایی!

"حافظ" خبری از تو ندارد که بگوید ،
میترسم از این بی خبری، ماه رهایی!

از من که دچارت شده ام یاد نکردی،
در وقت سفر با غزل تلخ جدایی!

با این همه تنهایی و رسوایی و دوری،
"شاعر" شده ام تا که بگویم که خدایی!

خال لب تو نقطه ی پرگار وجود است،
اصلا تو خودت دایره ی قسمت مایی...