پدرم.

چقدر جای سوره ای به نام "پدر" خالیست...
که این گونه آغاز شود:
قسم بر پینه ی دستانت، که بوی نان میداد
و قسم بر چشمان همیشه نگرانت...
قسم بر بغض فرو خورده ات که شانه ی کوه را لرزاند
و قسم بر غربتت، وقتی هیچ بهشتی زیر پایت نیست

پدرم کارگر است

به مزرعه می رود با آخرین ستاره از آسمان صبح

و باز می گردد با اولین ستاره در آسمان شب

پدرم خورشید است