بیا ...

همانگونه که هستی، بیا دیر مکن               گیسوان مواجت آشفته، فرق مویت پاشیده،بیا  دلگیر مشو

           بیا همانگونه که هستی بیا     بیا دیر مکن          چمن ها را پایمال کرده به سرعت بیا

                                                                       اگرچه مرواریدهای گردنبندت بیفتد وگم شود

                                                                                                            باز بیا و دلگیر مباش

از کشتزارها بیا،تندتر بیا... ابرهایی که آسمان را پوشید است می بینی    در طول رود که در آن دیده  می شود

دسته پرنده های وحشی در پروازند، بادی که از روی چمن ها می گذرد وهر آن شدت می گیرد، بار آن را

                                                                                                   خاموش خواهد کرد

چه کسی می تواند تردید داشته باشد  که به ابروان و مژگانت سرمه نپاشیده ای

زیرا دیدگان طوفانیت از ابرهای بارانی هم سیاهترند

اگر هنوز حلقه ی گل بافته نشده، چه مانعی دارد؟ اگر  زنجیر طلاییت هم بسته نشده آن هم بماند

                                                     آسمان از ابر آکنده است، دیر شده، همانگونه که هستی بیا

                                                                                                                            بیا فقط بیا