فراموش کردم
رتبه کلی: 5533


درباره من
آدرس وبلاگم:
Kalaghdanesh.mihanblog.com




____________________$$$$$$$
_____________________$$$$$$$$$$
__________________$$$$$$$_$$$$$$
_________$$$$$$$$$$$$$$$$$__$$$$
_____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$__$$$$
____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
___$$$_$$_$$$$$$$$$$$$$$$$_$$$$$
__$$$$$_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
__$$$_$$_$$$$$$$$___$$$$$$_$$$
__$$$_$$_$$$$$$$$_____$$___$$$
_$$$$$_$$$$$$$$$$$__________$$
_$$$_$$_$$$$$$$$$$
_$$$_$$_$$$$$$$$$$
_$$$_$$_$$$$$$$$$$$
$_$$$$$$__$$$$$$$$$
$_$$$$$$___$$$$$$$$
_$$$$$$$$$__$$$$$$$
$_$$$$$$$$___$$$$$$
$$_$$$$$$$$___$$$$$
$$$_$$$$$$$$__$$$$$$
_$$$_$$$$$$$$$_$$$$$
$$$$$ __$$$$$$$$_$$$$
$$$$$$$ __$$$$$$$$$__$
$_$_$$$$$__$$$$$$$$$_$$$$
$$$__$$$$$__$$_$$$$$$$_$$$$
$$$$$$_$$__$$$$$$$$$$$$$$$
_$$$$$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$
__$$$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$__$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$__________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$_______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$_______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
__________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$__$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$__$$$$$$$$$$$$$____$$$$$$$$$$
_$$$__$$_$$________$$$$$$$$$$$
_$$$_$$_____________$$$$$$$$$$
_$$_$$______________$$$$$$$$$$
_$$$$________________$$$$$$$$$$
_$$$$________________$$$$$$$$$$
__$$$_________________$$$$$$$$$
$_____________________$$$$$$$$$
$____________________$$$$$$$$$$
$____________________$$$$$$$$$$
$____________________$$$$$$$$$__$$$$$
$___________________$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____________________$$$$$__$$$$$$$$



__$$
__$$$
__$$$$__________________$
__$$$$$________________ $$
__$$$$$$$______________ $$$
__$$(())$$$____________$$$$
__$$$$$$$$$$_________$$(())$
__$$$'''$$$$$______$$$$$$$$$
__$$$'''$$$$___$$$$'''$$$
__$$$'''''$$$__$$$'''$$$
__$$$$'''''$$$ $$$'''''$$
___$$$$'''''$$$ $$''''$$$
_____$$$$''''$$$ $$'''$$$
__$$$$$_$$$''''$ $$''$$
_$$(())$$$$$_$$$$$$$$$$$_O_O
$$$$$$$$$$$$$$$_$$$$$$_ _ $ $
$$$''''''''$$$$_$$___$ $
$$$$'''''''''$$$$_$$$
_$$$$$$$$$$$$$$$$_$$$$
__$$$(())$$$$$_$$$$$
____$$$$$$$_$$$$$
_________$$$$$
______$$$
_____$
___$
__$
__$______________
___$________$$
____$_______$$
____$_______
____$______$$$$$$__$$
___$________$$$$$$____
__$__________$$$_____$$
__$___________$$$_____
___$________$$$$$$$___$$
____$_____$$$$$$$$$$___
_____$___$$$$$$$__$$$___$$
_____$____$$$$$____$$$___
_____$__$$$$$$$_____$$$__$$
______$$$__$$$$$_____$$$
______$$___$$$_____$$
____$$__$__$$$_____$$
__$$_____$_$$$____$$
___________$$$___$$
_________$$$
_______$$$
_____$$$
___$$$
_$$$
$$$
$$$
_$$$
__$$$
___$$$
____$$$
_____$$
______$$
_______$$
______$$$$$$
_____$$$$$$$$$
_____$$$$$__$$$$
______$$$$$__$$$$$

















____*##########*
__*##############
__################
_##################_________*####*
__##################_____*##########
__##################___*#############
___#################*_###############*
____#################################*
______###############################
_______#############################
________=##########################
__________########################
___________*#####################
____________*##################
_____________*###############
_______________#############
________________##########
________________=#######*
_________________######
__________________####
__________________###
___________________#



__________________________________________$
___________$$$$$_________________________$$
________$$$$$$$$$$$______________________$$
______$$$$$$$$$$$$$$$____________________$$
_____$$$$$$$$$$$$$$$$____________________$$
____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$__________________$$
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_________________$$
__$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$__________________$
__$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_________________$
_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_____$$$$$$$$$$$$$
_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$___$$$$$$$$$$$$$$$
_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_$$$$$$$$$$$_____
_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$___$$$$
_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$_____$$$__$____
__$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$___$$$__$$_______
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$___$______$_______
___$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$__$___________$$$$
____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$___$__$$$$$___$____
_____$$$$$$$$$$$$$$_$$$$_____$_____$_$_____
_______$$$$$$$$$$__$$$$$____$______$_$_____
_________$$$$$$___$$$$$$____$_______$_$_$$$
__________________$$$$$$____$___$$$$$_$$$$$
__________________$$$$$$$____$_$$$$$$__$$$$
__________________$$$$$$$$___$__$$$$$__$$$$
___________________$$$$$$$____$$$$$$$$$$$$$
___________________$$$$$$$$____$$$$_$$$$$$$
___________________$$$$$$$$____$___$$$$$$$$
___________________$$$$$___$$_$$__$$$$$$$$$
___________________$_________$____$$$$$$$$$
__________________$_______________$$$$$$$$$
__________________$_________$$______$$$$$$$
__________________$________$$_______$$$$$$_
___________________$______$__$_____________
___________________$__________$___________$
____________________$__________$$______$$$$
_____________________$$__________$$$$$$$$$_
______________________$______$_____$$$$____
________________________$$$$$$$$____$__$___
___________________________$$$$$$____$$$$$$
_______________________$$$$$$$$$$$$$______$
___________________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
_________________$$$$$$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$
________________$$$$$$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$$
_______________$$$$$$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$$$
_______________$$$$$$_______________$$$$$$$
_______________$$$$$___________________$$$$
________________$$$____________________$$$$
________________$$$___$$$$_____$$$________$
_________________$___$$$$$$___$$$$$________
_________________$___$$$$$$__$$$$$$________
________________$___$$$$$$__$$$$$$$________
________________$___$$$$$$__$$$$$$$________
________________$____$$$$___$$$$$$$________
________________$____$$$____$$$$$$_________
_________________$___________$$$$__________
_________________$_________________________
_________________$_________________________
_________________$_________________________










________________@@@@@
________________@@@@@
________________@@@@@
________________@@@@@
________________@@@@@
________________@@@@@
________________@@@@@
________________@@@@@
________________@@@@@
________________@@@@@
__@@@@@@@@@@@@@@
__@@@@@@@@@@@@@@
___________________
_________@@@@@@@
_____@@@@@@@@@@@
___@@@@@______@@@@@
__@@@@@_________@@@@@
_@@@@@___________@@@@@
_@@@@@___________@@@@@
_@@@@@___________@@@@@
__@@@@@_________@@@@@
___@@@@@______@@@@@
______@@@@@@@@@@@
_________@@@@@@@
_____________________________
__@@@@@____________@@@@@
___@@@@@__________@@@@@
____@@@@@________@@@@@
_____@@@@@______@@@@@
______@@@@@____@@@@@
_______@@@@@__@@@@@
________@@@@@@@@@@
_________@@@@@@@@@
__________@@@@@@@@
___________@@@@@@@
____________@@@@@@
________________________
____@@@@@@@@@@@@@
____@@@@@@@@@@@@@
_________________@@@@@
_________________@@@@@
_________________@@@@@
____@@@@@@@@@@@@@
____@@@@@@@@@@@@@
_________________@@@@@
_________________@@@@@
_________________@@@@@
____@@@@@@@@@@@@@
____@@@@@@@@@@@@
توحید.موسوی (ADAM79 )    

معلمی که جانش را برای دانش آموزش فدا کرد

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۳/۱۲ ساعت 15:30 بازدید کل: 237 بازدید امروز: 237
 

معلمی که جانش را برای دانش آموزش فدا کرد

 

ادهم مظفری یکی ازمعلمانی بود که زندگی را به زیبایی سرود . این معلم دلسوز وقتی میبیند که یکی از دانش آموزانش چند روز مانده به تحویل سال در رود خانه ی کام روستای آلک کامیاران افتاده خود را به آب میزند .دانش آموزخود را نجات میدهد اما خود برای همیشه با آبها همسفر میشود و چند روز بعد از آن جسم بیجانش را در چند روستای پایین تر از آب میگیرند .سالها از این حادثه گذشت ...

اتفاق در اواخر سال ۱۳۷۶ و در چهارشنبه آخر سال رخ داد شعر زیر برگرفته از زبان دانش آموزی است که نجات یافته :

 

شعر ماشاءالله فرمانی :

مونسم،آموزگارم،یاورم

روشنی بخش تمام باورم

ای همه زیبایی و مهر و گذشت

روزهای با تو بودن چون گذشت؟!

دست های گرم تو کی سرد شد!

باغ سبز سینه ات کی زرد شد

مهربانی های تو رفته کجا؟

من چرا دیگر نمی بینم تو را؟!

همدمم حالا کجا داری مکان؟

من کجا گیرم زتو آخر نشان؟!

ادهمم حالا دبستانت کجاست

باغبانم ،باغ و بستانت کجاست

باز درس جانفشانی میدهی

تو زجای خود نشانی میدهی

هیچ می دانی که بی تو خسته ام

دل فقط بر خاطراتت بسته ام

هیچ می دانی امیدم مرده است

طاقتم را آب با خود برده است

هیچ می دانی پریشان گشته ام

در خودم صد بار ویران گشته ام

درد دوری شانه هایم کرده خم

خانه ی قلبم شده ماوای غم

هیچ می دانی که در آن روز تار

بی تو من تا کی کشیدم انتظار!

بی تو من تا کی شکستم پیش رود

بی تو من تا کی نشستم پیش رود

تا که باز آیی بگویم حال خود

غصه ها و تلخی احوال خود

تا که باز آیی بگویم نازنین

من کمک می خواستم تنها همین

چونکه افتادم میان آب رود

چون نبردم از تقلا هیچ سود

چون نبود آن سو کسی غیر از شما

مهربان و مونس و درد آشنا

من ندانستم که حرفم نابجاست

رود (کام) روستا هم بیوفاست

من ندانستم مرا بینی به آب

می دهی از کف تمام صبر وتاب

میزنی خود را به سیلاب و خطر

می شوی با آب دریا همسفر

من ندانستم که بی من می روی

در میان آب ها گم می شوی

من ندانستم که تنها می شوم

در غم تو ناشکیبا می شوم

ور نه می ماندم در آنجا بی صدا

تا نیایی تو میان آب ها

ادهمم حالا زتو شرمنده ام

بی تو اینجا یک گل پژمرده ام

مانده ام در حسرت دیدار تو

در عجب هستم! از آن ایثار تو

باز می خواهم تورا قدر جهان

دوستت دارم به قدر آسمان

نوگل عمرت اگر چیدم ببخش

کودکی بودم نفهمیدم ببخش

تاابد یادت برایم زنده است

سینه ام از عشق تو آکنده است

 

و جواب شعر از شادروان ادهم مظفری که توسط آقای امجد ویسی ساکن

سنندج به شرح زیرسروده شده است :

 

دانش آموز عزیزم، خوب من.. همنشین دیده ی مرطوب من

گفته بودی بعد من شرمنده یی... نیست بر لبهای سرخت خنده یی!

گفته بودی که مقصر رود بود... گفته بودی رفتن من زود بود!

گفته بودی که نفهمیدم ببخش... گر گل عمر تو را چیدم ببخش !

واژه هایت خاکی و افتاده اند... مثل چشمان قشنگت ساده اند

نه عزیز من مقصر کس نبود... دست ایزد آب را بر من گشود

چون بُوَدتقدیر این ، تقصیر کیست... رودخانه یک بهانه بیش نیست

گوئیا تنها همین دیروز بود ...دست رود "کام" چشمت را ربود

سال نو آرام از ره میرسید... باد تصویر بهاری میکشید

تا که خود آوای بلبل میشکفت... پنجره تا خنده ی گل میشکفت

ناگهان تصویر تو در مه نشست... و سکوت دشت را در هم شکست

چشمهای بسته ات در آب بود... دستهای خسته ات بیتاب بود

از شکوه آب پر عمق و درست... گرچه میترسیدم از روز نخست

لیک در آن لحظه ی ترس و شگفت... آب رنگ دیگری برخود گرفت

اشکهای من فواره میکشید... هر دوپایم بی اجازه میدوید

آنقدر آن لحظه دل بیتاب بود ...گوئیا تخته سیاهم آب بود

ناگهان دستان من فریاد زد ...برشکوه آبها بیداد زد

تا مبادا بشکند از دوریت... قلب سرخ چارشنبه سوریت

تا مبادا دستهایت تر شود ...شمعدانیهایتان پرپر شود

هیچ از کارم پشیمان نیستم... چون که من با سربلندی زیستم

چون معلم یعنی این عشق و وفا... یعنی دلسوزی او بی انتها

گرچه اکنون تو نمیبینی مرا... لیک هرگز نیستید از من جدا

روز و شب من خسته ،آهسته،مدام ...می نشینم در کنار رود "کام "

تا مبادا "کام" سینه گسترد... دانش آموزی به کام خود برد

گرزمانی خسته افتادم زمین ...به دبستان چشم میدوزم همین

تاحیاط مدرسه تان میدوم... با شما مشغول بازی میشوم

با قدمهای بدون ردپا... می نشینم در بغل دست شما

چشم میدوزم به چشم سبزتان... به نگاه ساکت و پر رمزتان

به کلاس درستان تا میرسم... دستهایم را به تخته میکشم

گوئیا تخته ،هنوزم آشناست... حرفها دارد اگرچه بیصداست

میشناسد ردپایم را هنوز ...مینوازد دستهایم را هنوز

مدرسه ، تخته سیا ، یادش بخیر ...رودخانه ، روستا، یادش بخیر

گوئیا انشاست این زنگ شما... باز هم این زنگ دلتنگ شما

باز موضوع شما امروز چیست ؟!... سوژه ی اصلی انشای تو کیست ؟

دفتر انشای خود را باز کن... باز با احساس خود آغاز کن

باز هم بنویس بابا آب داد... رفت اما هدیه ای نایاب داد

هدیه ای که دیگر اسمش زندگی ست... دیگر اسمش ماندن و پایندگی ست

 خبرگزاری فارس: نگارش آخرین درس معلم کامیارانی بر روی امواج خشمگین آب

 

تاریخ آخرین ویرایش مطلب: تاریخ آخرین ویرایش: ۹۳/۰۳/۱۲ - ۱۵:۳۰
اشتراک گذاری: تلگرام فیسبوک تویتر
برچسب ها:



لوگین شوید تا بتوانید نظر درج کنید. اگر ثبت نام نکرده اید. ثبت نام کنید تا بتوانید لوگین شوید و علاوه بر آن شما نیز بتوانید مطالب خودتان را در سایت قرار دهید.
فراموش کردم
تبلیغات
کاربران آنلاین (1)