ان روز غروب

یاد دارم در غروبی سرد سرد میگذشت از کوچه ما دوره گردداد میزد: کهنه قالی میخرم دسته دوم جنس عالی میخرمکاسه و ظرف سفالی میخرمگر نداری کوزه خالی میخرم اشک در چشمان بابا حلقه بست عاقبت آهی کشید بغضش شکستاول ماه است و نان در سفره نیستای خدا شکرت ولی این زندگیست؟بوی نان تازه هوشش برده بود اتفاقا مادرم هم روزه بود خواهرم بی روسری بیرون دویدگفت آقا سفره خالی میخرید