شاید آن مست بدین سو گذرد جرعه فشان!

شاید آن مست بدین سو گذرد جرعه ‏فشان!

بودم آن روز من از طایفه دُردکشان

که نه از تاک نشان بود و نه از تاک ‏نشان

از خرابات ‏نشینان چه نشان می‏طلبی

بی‏نشان ناشده ز ایشان نتوان یافت نشان

هر یک از ماهوشان مظهر شانی دگرند

شان آن شاهد جان جلوه‏گری از همه‏شان

جان فدایش که به دلجویی ما دلشدگان

می‏رود کوی به کو دامن اجلال‏کشان

در ره میکده آن به که شوی خاک، ای دل

شاید آن مست بدین سو گذرد جرعه فشان

نکته عشق به تقلید مگو ای واعظ

پیش از آن باده بچش چاشنی‏یی هم بچشان

«جامی» این خرقه پرهیز بینداز که یار

همدم بی سر و پایان شود و رندوشان