123

شعرهایم دیگر قشنگ  نمی شوند

نه با نگاه عاشقانه ی تو

نه با عروض وقافیه ای که  نمی دانم!

بهتر است شاعری را رها کنم

مثل باد بادک آرزوهایم

که کودکی ها

                رها شد و رفت ...

نقاش خوبی هم  نخواهم شد

تنها سایه ها را می شناسم

حیف که نقاشی بی چشم و رو

                           زیبا نمی شود !

خطی بنویسم

شاید  این بار

عین و شین و قاف

                    بهتر از کار دربیاید ...

چه فایده استاد هم که شوم

ع...ش...ق را همه می فهمند

                                اما عشق را نه !

با این همه تنهایی چه کنم ؟

دارم درد می کشم ...

و راهی برای تولد من نیست ...

                      دیر می شود و میمیرم !