باران

وقتی دیدمت باران می آمد....

وقتی در هوای مه آلود و شبنم زده ی آنروز بارانی ,

میرفتی...من پشت پنجره ی چشمان خیسم تورا به نظاره

نشسته بودم....دریغ از اینکه حتی برای آخرین خداخافظی

, سرت را برگردانی....تمام رویاهایما ن در باران رقم خورد ...

" یادت هست ؟؟؟ "

کلبه ای از جنس شیشه زیر باران بهاری.......

بوی شکوفه های گیلاس......

رودخانه ای که ایستگاه استراحت همیشگی روح آزرده ات

بود....یادت هست؟؟؟؟جاده ای که بارها و بارها به ا نتهایش

رسیدیم و باز برگشتیم .....

هوای تیره ی این روح خسته ام یاد آور همان هوایی است که

آنقدر سیاه شد که خدا راهمان را با رعد و برق روشن

کرد...." یادت هست ؟؟؟ "

باران می آمد.....

باز هم باران....

وباز هم باران....

" یادت هست ؟؟؟ "

فقط یکبار در هفته باران میبارید آن هم ..

روز دیدار من و تو...

" یادت هست ؟؟؟ "

اما حالا باران هم نمی آید و اگر هم بیاید رنگ و زنگ

همیشگی اش را ندارد...

اما من هنوز با بوی باران مدهوش میگردم....

شاعر , نقاش , صورتگر , همان شاعر نقاش مسلکی که بر

لبه ی تیغ راه میرفت...

تیغی از جنس محبت.....

" یادت هست ؟؟؟ "

پایم پر ابله است و بریده ی تیغ محبت.....

من هم به خاطره هایت مبدل گشته ام ....

نگو نه که باور ندارم ....