صدایم کن

صدایم کن

مرا به نام بخوان

مرابا زیباترین واژه عاشقانه

صدا بزن

بگذار با حرف حرف نامم

که بر زبان تو جاری می شود

تمام وجودم غرق در حسی ناشناخته شود

مرا صدا کن

با عاشقانه ترین حس

روحم را پرواز ده

خلاصم کن از تردیدناشناخته ای که

گاه به گاه سراغ لحظه هایم را می گیرد

عطر نفس هایت را

بر من بنوشان

بگذار مست شوم

مست تر از همیشه

خرابم کن

نگاهم کن

در مستی سکرآور چشمانت

غرقم کن

و به لبهای مشتاقم

اجازه سجده بر چشمانت را بده

بگذار در عشق بازی لب من و

گونه های تو

من و تو تنها نظاره گر باشیم

یکبار برای همیشه

صدایم کن

یکبار عاشقانه تر از همیشه

بگذار تمام واژه های گمشده

در مقابل دیدگانم ردیف شوند

و من انتخاب کنم

که با کدامین واژه تازه شکفته

جوابت را دهم

وقتی صدایم می کنی

تازه می شوم

و مناره های همه مساجد

بر روشنی دیدگانم رکوع می کنند

صدایم که می کنی

متولد می شوم

مانند روز اولی که از مادر زاییده شدم

و تو با حریر نگاه مخملیت

مرا قنداق خواهی کرد

صدای تو مرا خواب می کند

و من در خواب تنها به دنبال رد پای تو خواهم گشت

تا بتوانم تا ته دنیا

قدم به قدم همراهت باشم

صدای تو

روح سبز ناشناخته ای بر من می دمد

و من بی آنکه بدانم چرا

با طنین صدایت

عاشق می شوم

و چون دخترکان نوجوان

سرخی گونه هایم را به رخ آیینه ها می کشم

این روزها مدام منتظرم

که باز با همان آهنگ آشنا

صدایم کنی

و من با نگاهی مشتاق تر

تو را به جشن تولد دلدادگی هایم

دعوت کنم