دل سوخته

گم شدم در سر آن کوی مجوییــــــــــــــــــــــد مرا

او مراکشت شدم زنــــــــده مپو یید مرا

بر درش مردم و آن خاک بر اعضــــــــای من است

هم بدان خاک درآیــــــــد و مشویید مرا

عاشق و مستم

هر چه خواهم که کنـم هیچ مگویید مرا

خسروم من : گلی ازخون دل خود رستــــــــــــــه

خون من هست جگر ســــوز مبویید مرا

ترسم از بوی دل سوختــــــــــــــه نــــاخوش گردد

مرسانی به وی ای باد صبـــــــا بوی مرا

برسرکوی تو فریـــــــــــــــــاد که از راه وفـــــــــــــــا

خاک ره گشتم و برمن گذری نیست ترا

دارم آن سر که ســــــــــــــرم در سر کار تـــوشود

با من دلشده هر چند ســری نیست ترا