دلبر من..

با دِلم بَر بومِ نقاشی کبوتَر می‌کِشم...
از بلندای خیالم سویِ‌ تو پَر می‌کِشم...

من قَلم را از سَرِ دلدادگی بَرداشتم
قلب‌ها را از "کمال المُلک" بهتَر می‌کِشم...

می‌چِشَم از چَشم‌هایت مَستیِ بی‌باده را
چون به‌چَشمت آمدم مِی‌را به ساغَر می‌کِشم...

هر چه خَطِ فاصله بینِ "من"و"تو" بوده‌را
پاک کرده...این جهان‌را بارِ دیگر می‌کِشم...

خسته‌ام از بَس‌که "رفتن"را تَصور کرده‌ام
سایه‌ات را وقتِ "برگشتن" بر این دَر می‌کِشم...

انتخابَت کرده‌ام مَعشوقه‌ی قاجاری‌ام
اختیاری نیست دیگر...قهوه ‌را سَر می‌کِشم...