بهار...

نمی‌دانم دقیقا چه قرار عاشقانه ای با این زمینِ پر هیاهو دارد! که زمین قبل از آمدنش عاشقانه همه‌ی اهل خویش را به استقبالی مملو از حال خوب دعوت می کند.
بهار می آید و غبار نشسته شده در جهانِ همه زمینیان را با آفتابِ آرام اش حل می‌کند درونِ باقی مانده زمستان...
آری، ای خدای مهربان در پایان این سال پر فراز و نشیب، تنها، حس خوبِ حاکم در وجودم را در برابر همه بی نظیرترین قدرتِ بی مثالت به زانو در می آورم و با عشق تورا سپاس می گویم و نفس هایی غنی شده با حواسی پاک را برای وجودمان آرزو دارم.
و در آخرین آوای قلبی ام از تو؛ ای مهربان خالق گیتی، تنها شادی و سلامتی را برای آنهایی که دوستشان دارم می‌خواهم.
همین و‌ دگر هیچ...