متن دلتنگی از خودم

دلم هوایت را دارد. سکوت اتاقم دارد جانم را میگیرد. سوسوی باد پاییزی مرا به آن سوی تنهایی های یک انسان

میکشاند. مهتابی نیست که مرا آرام سازد  دلم میخاهد مرا به یک فنجان قهوه دعوت کنی

تنهایم تنهایی مرا به اسارت وجودی خویش کشانده است .