گرده گل

(Bee Pollen)گرده گل وخواص درمانی آن

در سال ۱۷۶۰ برای اولین بار کلمه گرده (Pollen) در زبان انگلیسی مورد استفاده قرار گرفته است. گرده از یک لغت لاتین گرفته شده و به معنای پودر نرم می باشد و در فرهنگ لغت آمریکایی به مواد پودر مانندی می‌گویند که در بساک گیاهان گلدار تولید می‌شود و به عنوان یک اندام نر در گیاهان نقش تولیدمثلی دارد و در بعضی از فرهنگ لغات به صورت هاگ‌های میکروسکپی کوچکی در گیاهان تولید کننده دانه تعریف شده است. گیاهان قدرت حرکت ندارند و مانند سایر موجودات قادر به انتخاب جفت خویش نمی‌باشند. آنها مقدار زیادی دانه گرده تولید می‌نمایند که از نظر نقش تولید مثلی در گیاهان حائز اهمیت بوده و به عنوان اندام تولید مثلی نر در آنها می‌باشد. عوامل مختلفی مانند حشرات و باد و در موارد معدودی آب و حشرات نقش انتقال دانه‌های به کلاله مادگی را ایفا می‌کنند و بدین وسیله باعث تداوم حیات و بقای گیاهان می‌شوند. گرده گل فراورده دیگرزنبور می باشد. جمع‌آوری دانه‌های گرده کار بسیار دشواری است ولی زنبور‌عسل با سرعت و مهارت خاصی آنها را جمع‌آوری می‌نماید. هر زنبور عسل قادر به جمع‌آوری و حمل پنج میلیون دانه گرده می‌باشد که عمدتاً در بند اول(پنجه) پاهای سوم بسته‌بندی شده و به کندو حمل می‌شوند اما به لحاظ اینکه بدن این حشره مملو از موهای انبوه و منشعب است ، دانه‌های گرده به این موها نیز می‌چسبند و راندمان کار گرده افشانی در گیاهان به مقدار زیادی افزایش می‌یابد و بدین علت زنبورعسل نقش بسیار مهم و چشمگیری در افزایش کمی و کیفی بسیاری از محصولات کشاورزی ایفا می‌نماید. که سلول جنس نر در گیاهان است دارای 25 تا 35% پروتئین می باشد.توسط پاهای عقب زنبور برای تغذیه خود و نوزادان به کندو حمل می شود و بوسیله نصب تله گرده در جلو دریچه پرواز جمع اوری میشود . سرشار از روی و پتاسیم و انواع ویتامینها بخصوص ویتامینهای خانواده B می باشد به دلیل دارا بودن روی در پیشگیری و درمان سرطان پروستات مفید می باشد. ماده پروتئینی قوی برای ورزشکاران محسوب می شود.برای تقویت قوای جنسی وجسمی مفید است،برای ارامش و درمان ناراحتیهای عصبی مفید است.گرده زنبور عسل حاوی پروتئین- کربوهیدرات- اسیدهای چرب- ویتامین C- ویتامین B1- ریبوفلاوین (B2)- بیوتین (H)- توکوفرول (E)- اسید نیکوتینیک- اسید فولیک (B9)- اسید پانتوتنیک (B6)- کاروتنوئیدها می باشد. قدرت گرده گل ۲۰ برابر عسل است. گرده گل (Bee pollen ) در درمان دیابت- کم خونی- اختلالات حافظه- تقویت دستگاه گوارش و قلب و عروق و همچنین در درمان پوکی استخوان- پروستات- آترواسکروز- بی اشتهایی عصبی- تنظیم و تأمین انرژی، بخصوص در ورزشکاران اثرات التیام پوستی و سوء تغذیه کودکان کاربرد درمانی دارد.

خواص شیمایی دامنه تغییرات شیمیایی موجود در دانه‌های گرده عبارتند از :

*پروتئین* ۹ تا ۳۷ درصد ، *مواد معدنی* (براساس وزن خشک) ۳ تا ۷ درصد ، *رطوبت*(دانه گرده تازه) ۹ تا ۳۶ درصد که این عدد براساس رطوبت روزانه محیط متغییر است و میانگین آن ۹ درصد می‌باشد. ترکیبات شیمیایی موجود در دانه گرده *کربوئیدرات*شامل قندهای احیا کننده (مخلوتی از دکستروز و لولز) می‌باشد حدود ۳۰ درصد این قندها را ممکن است زنبور به گرده بیافزاید زیرا دانه‌های گرده جمع‌آوری شده توسط دست یا وسایل مکانیکی دارای مقدار کمتری قند می‌باشند. میزان کربوئیدرات در دانه گرده تازه به طور متوسط ۳۱ درصد است. مهمترین قندهای گرده *سوکروز، فروکتوز، گالاکتوز، مانوز،گزیلوز و نشاسته *می‌باشند.  میزان متوسط پروتئین گرده در حدود ۲۲ درصد و بین ۷ تا ۴۰ درصد متغییر می‌باشد. بیش از ۱۹ *اسید آمینه* در گرده وجود دارد که بیش از ۵۰ درصد کل مقدار پروتئین و ۱۳ درصد وزن خشک آن را تشکیل می‌دهد. تمامی اسیدهای آمینه ضروری مورد نیاز انسان در ترکیب پروتئین دانه گرده وجود دارند. اسیدهای آمینه موجود در دانه گرده عبارتند: * آرژنین ۷/۴ ، هیستیدین ۵/۱، ایزولوسین ۷/۴، لوسین ۶/۵ ، لیزین ۷/۵ ، متیونین ۷/۱ ،فنیل‌آلانین ۵/۳ ،ترئونین ۶/۴ ، تریپتوفان ۶/۱ ،والین ۶ ، اسیدگلوتامیک ۱/۹* .

*ویتامین‌ها *موادی هستند که برای رشد طبیعی موجودات زنده ضروری می‌باشند. به طورکلی ویتامین‌های مختلفی در دانه گرده شناسایی شده است. فقدان آنها در رژیم غذایی باعث بروز بیماری‌های مختلفی می‌شود. ویتامین‌های گروه Bپرو ویتامین Aویتامین C ویتامین E مواد معدنی گرده گل از نظر مواد معدنی غنی بوده و دارای ۲/۹ تا ۸/۳ درصد مواد معدنی است. ۱۳ نوع ماده معدنی مختلف که برای رژیم غذایی انسان نیز ضروری هستند، در گرده گل وجود دارند که در زیر مشاهده می کنید متداول‌ترین عناصر موجود در دانه‌های گرده به ترتیب سدیم، منگنز، آلومینم،سلنیم، پتاسیم، فسفر، کلسیم، منیزیم، آهن، مس، منگنز می‌باشد. آنزیم‌ها دانه‌های گرده از نظر میزان آنزیم‌ها غنی می‌باشند. برخی از آنزیم‌های موجود در دانه گرده عبارتند از :آمیلاز • کوزیماز • دیسفراز • هیدرولاز • لاکتیک دهیدروژناز • اکسیدوردوکتاز • ساکاراز، فسفاتاز مصارف دارویی گرده محققین برای تعیین اثرات دارویی گرده بر روی بعضی از بیماری‌ها آزمایش‌های انجام داده‌اند.

وجود هورمون‌های تحریک کننده جنسی در گرده ثابت شده است و به عنوان یک تقویت کننده عمومی برای درمان بعضی از بیماری‌ها در تعدادی از کلینیک‌ها و بیمارستان‌های اروپا و آسیای شرقی مورد استفاده قرار گرفته است. بعضی از محققان معتقدند که مصرف گرده برای سلامتی غدد پروستات مؤثر است همچنین گرده در درمان بیماری‌های عصبی مؤثر می‌باشد، افرادی که به مدت یک هفته از گرده استفاده کرده‌اندکمتر عصبی شده و به زندگی خوشبین‌تر و فعال‌تر شده‌اند بطوری‌که این اشخاص علاقه زیادی به کار داشته و حالت افسردگی در آنها بهبود یافته است. پزشکان گرده را در درمان علائم دیابت مؤثر تشخیص داده‌اند و همچنین در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده‌اند که گرده دارای آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند پنی‌سیلین است و قادر به جلوگیری از رشد برخی میکرو‌ارگانیسم‌ها می‌باشد.

 خواص پزشکی گرده گل: 

*به عنوان یک محرک وسیع‌الطیف در بهبود وضعیت عمومی بدن 

*پیشگیری و درمان بیماری‌های پروستات

*درمان ناتوانیهای جنسی  

*رفع حساسیت (بیماران حساس به گرده گل در صورت خوردن عسل و یا شان عسل(عسل با موم) به خاطر داشتن گرده گل در آنها، تدریجا درجه حساسیت کاهش یافته و بهبود می یابند.)  

* تنظیم کننده عمل روده(گرده گل فعالیت روده را عادی کرده و تنظیم کننده قابل توجهی برای آن می باشد. مخصوصا گرده هایی که توسط زنبورداران جمع آوری می شود نوعی ماده غذایی عالی برای روده محسوب می شود. گاهی اوقات آن را پلیس روده می نامند) 

*کاهش فشار خون.

* جلوگیری از پیری زودرس.

* درمان ورم روده بزرگ و معده .

* کاهش تب . 

*درمان بیماری‌های عصبی، درمان سندرم افسردگی وتنظیم فعالیت متابولیسمی (گرده گل اختلالات در کارایی اعمال بدن را تنظیم نموده و متابولیسم های ناقص را متعادل می سازد.)

* مؤثر در نرم کردن پوست .

*این ماده با تخمیرهای روده ای و کولیت ها مبارزه می کند.در درمان کولی باسیلوز و باکتری های روده ای بسیار موثر است. 

* گرده گل به افرادی که دوران نقاهت را می گذرانند و یا به افراد خسته و ضعیف نیرو می بخشد.

* به افرادی که دچار بی اشتهایی هستند امکان می دهد اشتهایی خود را بازیابند.

   میزان مصرف: یک قاشق چایخوری در شیر یا آب ولرم یا شربت حل شود و نیم ساعت قبل از صبحانه میل شود.