عشق روان

در نبودت همدمی در این دلم جایی نداشت/
انگار دنیا پس ز تو دیگر همتایی نداشت/
باز آزردم تو را جانم عزیزم دلبرم/
گر روی این را بدان این دل دگر نایی نداشت/
ای که از جانت به جان آید که جانم می رود/
تا شنیدم آن صدایت، دل توانایی نداشت/
گر بخواهی کز دلم باشی خبردار ای عزیز/
بعد از آن رویت دلم دیگر که سیمایی نداشت/
باز هم عشقت روان شد در دیاکو دل سرا/
بعد از آوایت دگر این دل هم آوایی نداشت/