احساس غرور

چون رِسَم خانه و اندازم تمام جامه ام/

از تمام عقل و فهم دانند که من دیوانه ام/

چون بخفت وقت سحر وقت حرکت کردن است/

کو کتاب و کیف و دفتر ،کـو مداد  و جامه ام؟/

بـل هـمان آدم به عقل  آید  نیاندازد لباس/

چند ساعت قبل خواب گوید که من آماده ام/

ای پسر ، این را بدان تا  همه  کافی نـیست/

تا بپرسند دفترت خواندی  بگویی  خوانده ام/

گر گرفتی جـای به رختت ،کَردی احساس غرور/

صبح پیش از دیگران گـویی که من هم حـاضرم/

دیگرم خواهی رهاشد از تمـام تنبلی/

من دیاکو زنده ام باخنده ام پاینده ام/

احساس غرور

شعری از دیـاکو