دلم گرفته

دلم گرفته ...

قلم بدست گرفتم بنویسم که صدایی پرسید : از چه می نویسی ؟؟

پاسخش را دادم : از تکرار که در حال نفوذ در بین روزهاست .

گفت : می نویسی که چه شود ؟؟ که درد دلت تازه شود ؟؟!!

گفتم کیستی ؟؟ آشنایی می دانم ... حست غریب نیست ، لمست می کنم ...

گفت آری بیگانه نیستم ، هرازگاهی مهمانت می شوم و تو به سرعت قلم بدست می گیری برای نوشتن ...

او حرف می زد و من بی اعتنا به حرفهایش می نوشتم هر لحظه صدایش دورتر می شد و دلم آرامتر می گرفت ...

دیگر کاغذم سفید نبود... صدایش را نمی شنیدم ... آرام بودم ... آری او غم بود که به واژه درامد و دل آرام گرفت