سرگزشتم را ورق میزنم مثله کتاب

گاهی خودم را مثل یک کتاب ورق می زنم

مثل یک کتاب که فرصت ویرایشش به

پایان نرسیده .

آخر بعضی فکرهایم نقطه میگذارم که

بدانم بایدتمامشان کنم.

بین بعضی حرفهایم کاما (،)که


بدانم باید کمی سکوت ادایشان کنم.

بعد بعضی رفتارهایم علامت تعجب و

آخربرخی عادت هایم علامت سؤال.

خودم را هرچند شب یکبار ورق میزنم

تافرصت ویرایش

هست،

حتی بعضی ازعقایدم را حذف میکنم اما

بعضی راپررنگ...

یک روز این کتاب چاپ میشود و به دست

من می دهند و


فرصت


ویرایش به پایان میرسد...

وکسی می گوید:

(اقرَأ کِتَابَکَ کَفَی بِنَفسِکَ الیَومَ عَلَیک
حَسِیبًا)

بخوان کتابت را امروز توبرای حسابرسی

ازخودت کافی هستی...

( سوره إسرا : 14)