درباره من

در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی دارند، اجداد خوش سلیقه ما به زن ،مِهربانو میگفتند یعنی کسی که مهر خلق می کند و به مرد، مِهربان میگفتند به معنای نگهبان مهر .....
همدیگر رو با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم..."مِهربانو " همسر ، مادر، دختر، خواهر، دوست، "مهربان" همسر، پدر، پسر، برادر، دوست....
حال تو چه مهربانویی یا مهربان ، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود

تقدیم به مهربانوها و مهربان های گرامی ، روزتون شاد و دلپذیر...



 

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۸/۱۸ ساعت 13:19

کاربران آنلاین (1)

کاکتوس