ای پادشه خوبان داداز غم تنهایی دل بی تو به جان آمد وقتست که باز آیی

 سلام ،سلامی چو بوی خوش آشنایی 

سلامی به گرمی آفتاب به روشنی مهتاب به طراوت شباب به پاکی حباب و......به لذت انتظار ووصل یار ..وامابعدآنچه که آدمی را زنده و پویا می کند امید است وآنچه امید را در دل می رویاند عشق است وآنچه که به عشق معنا می دهدروح است ومن برای عزیزانیکه مطلب را می خوانند در شب وروز عزیزکه میلاد فرخنده امید امیدواران ویاور مستضعفان بی یاوردراین عالم وا نفسا حضرت بقیه الله اعظم امام عصر وزمان است ،تبریک وشادباش می گوییم و آرزومندم همواره روحی بلند وعشقی پایداروضمیری همیشه امیدوار داشته باشندو و از ذات مقدس الهی خواهانم در ظل طوبی اقدسش چهره هایشان زیباو پر خنده دلهایشان گرم وپر نور باشد .انشاالله                             اللهم عجل لولیک الفرج             

ضمنا چون حقیر به نوعی هم دلبسته غزلیات حافظ لسان الغیب هستم این غزل را تقدیم به آستان دوستان عزیزم می نماییم و صالح و طالح متاع خویش نمایند       تا چه قبول افتد وچه در نظر آید

واینک غزل: