نیا...

نیا...دیگردل ب نبودنت عادتی دیرین کرده است؛ نیا...بگذار ک خاطره ی آن روزهای شیرین ب شیرینی عسل بماند؛میدانم...بازهم ک بیایی ماندنی نیستی؛ هزاربار، هزاران هزاربار هم ک بیایی برای من نمی مانی...حکایت تو برای من ، حکایت همان پرنده ایست ک اگردلش نباشد، هزار قفس هم بسازی باز میپرد...قصه قصه ی اجبار نیست، حرف، حرف دل شیداست و تو چ میدانی شیدایی چیست؟! روزگاری ازمیان آواز چلچله ها، سرود باران برای هم آغوشی بازمین، ازمیان فریاد مجنون ب عشق لیلی، من فقط صدای پای تورا عاشقانه میشنیدم ...صدای پای تو از هرآوازی برای من خوش آهنگ تربود...نه...دیگر نیا!!!