نه تو میمانی و نه اندوه.. ونه هیچ یک از مردم این آ بادی.. به حباب نگران لب یک رود قسم.... وبه کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت.. غصه هم میگذرد .....میگذرد......

هیچ کس با من نیست.... مانده ام تا به چه اندیشه کنم ... مانده ام در قفس تنهایی .....درقفس میخوانم ... چه غریبانه شبی ست ......شب تنهایی من ....... ...

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید قفسم برده به باغی و دلم شادکنید هرکه دارد زشما مرغ اسیری به قفس برده درباغی و به یادمنش آزادکنید...

او به من میگوید ای آغوش گرم .مست نازم کن که من دیوانه ام . من به او میگویم ای نا آشنا . بگذراز من منترا بیگانهام ....

زمان طولانی میشود برای کسانیکه غصه دارند کوتاه میشود برای کسانیکه شاد هستند دیرمی گذرد برای کسانیکه منتظرند زودمیگذرد برای کسانیکه عجله دارند اما... اماابدی میشود برای کسانیکه عاشق هستند...