36 حدیث و روایت درمورد گناه

احادیث و روایات

پیامبر اکرم(ص) : خداوند تبارک و تعالی ،نخستین بار به خاطر شش خصلت نافرمانی شد،دنیا دوستی ، ریاست طلبی،شکم پرستی،زن دوستی،علاقه به خواب و راحت طلبی./ج1 ص330

بقیه احادیث درادامه

پیامبر اکرم(ص) :

خداوند با سه گروه در قیامت سخن نمیگویدو به آنها نظر رحمت نمی افکند و آنها را (از گناه)پاک نمیسازد و عذابی دردناک برای آنان است:پیرمرد زناکار،حاکم ظالم و فقیر متکبر.الکافی ج3 ص759

امام صادق (ع) :

نگاه به نامحرم تیری از تیرهای شیطان بر قلب انسان است/ من لا یحضر الفقیه

امام باقر (ع) : همانا این زبان کلید هرخوبی وبدی است.پس شایسته است مومن همانگونه که بر صندوق طلا و نقره اش قفل و مهر میزند بر زبانش نیز مهر سکوت و کم گویی بگذارد/بحار الانوار ج 75 ص 178

امام سجاد (ع) :

گناهانی که موجب نزول بلاست عبارتند از : یاری نکردن کسی که دادرس میطلبد – کمک نکردن به مظلوم و ضایع ساختن و ترک فریضه امر به معروف و نهی از منکر/وسائل شیعه ج 16 ص 283

پیامبر صلی الله علیه و آله :

انسان را همین گناه بس، که آنچه را که تقدیم برادران میهمان خود می ‏کند کم شمارد و میهمان را همین گناه بس، که آنچه را که میزبانشان برای آنها فراهم می‏ کند کم شمارد.

محاسن ج 2، ص 414، ح 165

 امام صادق علیه السلام :

صله رحم و نیکی، حساب (قیامت) را آسان و از گناهان جلوگیری می ‏کند.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 157، ح 31

 پیامبر صلی الله علیه و آله :

گناه برای غیر گناهکار نیز شوم است، اگر گنهکار را سرزنش کند به آن مبتلا می ‏شود، اگر از او غیبت کند گنهکار شود و اگر به گناه او راضی باشد، شریک وی است.

نهج الفصاحه ص 493 ، ح 1623

 امام سجاد علیه السلام :

گناهانی که باعث نزول عذاب می‏شوند، عبارت‏اند از: ستم کردن شخص از روی آگاهی، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره کردن آنان.

وسایل الشیعه ج 16 ، ص 281 ، ح 21556

 امام صادق علیه السلام :

دوست ندارم جوانانِ شما را جز در دو حالت ببینم : دانشمند یا دانش ‏اندوز . اگر جوانی چنین نکند ، کوتاهی کرده و اگر کوتاهی کرد ، تباه ساخته و اگر تباه ساخت ، گناه کرده است و اگر گناه کند ، سوگند به آن کس که محمّد صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله را به حق برانگیخت ، دوزخ‏ نشین خواهد شد .

امالی (طوسی) ص 303، ح 604

 پیامبر صلی الله علیه و آله :

مرگ انسان‏ها در نتیجه گناهان، بیشتر از مرگ آنها در نتیجه فرا رسیدنِ اَجَل است و زنده ماندن انسان‏ها در نتیجه نیکی ‏هایشان، بیشتر از زندگی کردنشان به خاطر باقی بودنِ عمر است.

مکارم الاخلاقص 362

امام صادق علیه السلام:

گناهی که نعمت ها را تغییر می دهد، تجاوز به حقوق دیگران است. گناهی که پشیمانی می آورد، قتل است. گناهی که گرفتاری ایجاد می کند، ظلم است. گناهی که آبرو می بَرد، شرابخواری است. گناهی که جلوی روزی را می گیرد، زناست. گناهی که مرگ را شتاب می بخشد، قطع رابطه با خویشان است. گناهی که مانع استجابت دعا می شود و زندگی را تیره و تار می کند، نافرمانی از پدر مادر است.

علل الشرایع ج 2، ص 584 ، ح 27

 امام باقر علیه السلام:

حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب ‏زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیب ت‏زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه‏ ای و هیچ بَلا دیده ‏ای به خدا روی نمی‏ آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمی ‏کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمی‏ سازد، مگر این‏که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده می‏ کند و گناهش را می ‏بخشد و عمرش را طولانی و روزی‏ اش را گسترده می ‏سازد. پس ای اهل بینش، درس بگیرید!

بحارالأنوار(ط-بیروت)ج 98 ، ص 46، ح 5

امام علی علیه السلام:

از کسانی مباش که بی ‏عمل، به آخرت امید دارند از گناه باز می ‏دارند، اما خود باز نمی‏ ایستند، به کارهایی فرمان می ‏دهند که خود انجام نمی‏ دهند.

وسایل الشیعه ج 16 ، ص 151 ، ح 21214

 قال الباقر علیه السلام :

خدای تعالی به شعیب پیامبر وحی فرمود که: من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم کرد: چهل هزار نفر بدکار را، شصت هزار نفر از نیکانشان را. شعیب عرض کرد: پروردگارا! بدکاران سزاوارند اما نیکان چرا؟ خدای عز و جل به او وحی فرمود که: آنان با گنهکاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نیامدند.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 5  ، ص 56 ، ح1 - مشکاة الانوار ص 51

 امام علی علیه السلام:

هرگاه گناهان آشکار شوند، برکت‏ها از میان می ‏رود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 458 ، ح 10465

 پیامبر صلی الله علیه و آله :

شش چیز را برای من ضمانت کنید تا من بهشت را برای شما ضمانت کنم، راستی در گفتار، وفای به عهد، بر گرداندن امانت، پاکدامنی، چشم بستن از گناه و نگه داشتن دست (از غیر حلال).

نهج الفصاحه ص 216 ، ح‏321 {شبیه این حدیث در معدن الجواهر ص 53 }

 امام صادق علیه السلام :

هرگاه شخص فاسق و گنهکار آشکارا گناه کند، نه حرمتی دارد و نه غیبتی.

امالی(صدوق) ص 39 ، ح 7 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج72، ص253، ح32

 امام صادق علیه السلام :

هر کس همسایه ای را داشته باشد که گناه می کند ولی او را نهی نکند، شریک در گناه اوست.

ارشادالقلوب(دیلمی) ص183

امام علی علیه السلام :

حیا از خدا بسیاری از گناهان را پاک می‏ کند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 257 ، ح 5455

 پیامبر صلی الله علیه و آله :

ای علی: خدمت به خانواده، کفاره گناهان کبیره و خاموش کننده خشم خداوند و مهریه حورالعین و زیاد کننده حسنات و درجات است.ای علی خدمت نمیکند کسی به خانواده اش مگر صدیق یا شهید یا کسی که خدا خیر دنیا و آخرت را برای او می خواهد.

 جامع الاحادیث الشیعة (بروجردی) ج‏22، ص 306

 امام صادق علیه السلام:

خداوند می دانست که برای شخص مومن گناه از عجب بهتر است و اگر این طور نبود، شخص مومن هیچ وقت آلوده به گناه نمی شد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 313 ، ح 1

 امام علی علیه السلام :

سخت ترین گناهان آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 535 ، حکمت 348

 امام صادق علیه السلام:

کوشنده ترین مردم کسی است که گناهان را رها سازد.

من لا یحضر الفقیه ج 4 ، ص 395 ، ح 5840 - تحف العقول ص 489

 امام صادق علیه السلام:

هر کس دو رکعت نماز بخواند و بداند چه می گوید، از نماز فارغ می شود، درحالی که میان او و میان خدای عز و جل گناهی نیست.

کافی(ط-الاسلامیه) ج3 ، ص 266 ، ح 12

 پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

اگـر بنـده ‏ای... در ابتدای وضویش، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید همه اعضایش از گناهان پاک می‏ شود.

تفسیر الامام العسکری علیه السلام ص 521

 پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

هر کس بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند به ازای هر حرفِ آن چهار هزار حسنه برایش می ‏نویسد و چهار هزار گناه از او پاک می ‏کند و چهار هزار درجه او را بالا می ‏برد.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 89، ص 258 - جامع الاخبار(شعیری) ص 42

امام صادق علیه السلام :

درهای گناهان را با استعاذه (پناه بردن به خدا) ببندید و درهای طاعت را با بسم اللّه‏ گفتن بگشایید.

الدعوات(راوندی) ص 52 ، ح 130

 رسول اکرم صلی‏ الله ‏علیه ‏و ‏آله :

هر کس صبح کند و قصد ظلم کردن به کسی را نداشته باشد، خداوند جُرم و گناه او را می ‏بخشد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 332، ح 8

 امام صادق علیه السلام :

مردم، بیشتر از آن‏که با عمر خود زندگی کنند، با احسان و نیکوکاری خود زندگی می‏ کنند و بیشتر از آن‏که با اجل خود بمیرند، بر اثر گناهان خود می‏ میرند.

دعوات (راوندی) ص 291، ح 33

 پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

هر کس برادر [دینی] خود را به گناهی سرزنش کند، نمیرد، مگر آن‏که مرتکب آن شود.

نهج الفصاحه ص 751 ، ح 2920

 امام علی علیه السلام :

یاری رساندن به ستمدیده فریاد خواه و شاد کردن غمناک، از کفّاره ‏های گناهان بزرگ است.

نهج البلاغه (صبحی صالح) ص 472 ، ح 24

 امام صادق علیه السلام :

خدای عزّوجلّ به موسی علیه السلام وحی کرد: ای موسی! به زیادی ثروت شاد مشو و در هیچ حالی مرا فراموش مکن، زیرا با زیادی ثروت گناهان فراموش می ‏شود و از یاد بردن من قساوت قلب می ‏آورد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 497 ، ح 7

 امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:

هیچ کس از گناهان سالم نمی ماند، مگر اینکه زبانش را نگه دارد.

تحف العقول  ص 298 - بحارالانوار(ط-بیروـ) ج75، ص178

 امام محمد باقر علیه السلام:

کسی به ولایت ما نمی رسد مگر با عمل شایسته و خودداری از گناه.

صفات الشیعة ص 13

 پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:

به کوچکی گناه نگاه نکنید بلکه به چیزی [نافرمانی خدا] که برآن جرات یافته اید بنگرید.

کنز الفؤاد ج 1 ، ص 55

 امام علی علیه السلام:

خودت را از (عقوبت) گناه کوچک در امان مبین، چه بسا که به خاطر همان کیفر بینی

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 197 ، در خطبه 140

 امام علی علیه السلام:

کسی که زیاد درباره گناهان فکر کند گناهان او را به سوی خود بکشاند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 186 ، ح 3543

حدیث (35) امام علی علیه السلام:

ما جَفَّتِ الدُّموعُ إلّا لِقَسوَةِ القُلوبِ و ما قَسَتِ القُلوبُ إلّا لِکَثرَةِ الذُّنوبِ.


چشم‏ها بی اشک نشد مگر به سبب سخت‏دلی، و قلب‏ها سخت نشد مگر از زیادیِ گناه.

علل الشرایع ص 81 ، ح 1 - بحارالأنوار (ط-بیروت) ج 70 - ص354 ، ح 60

حدیث (36) امام صادق علیه السلام:

إنَّ العَبدَ إذا کَثُرَت ذُنُوبُهُ وَ لَم یَکُن عِندَهُ مِنَ العَمَلِ مَا یُکَفِّرُهَا ابتَلَاهُ بِالحُزنِ لِیُکَفِّرُهَا.

هر گاه گناهان بنده ای زیاد شود و عملی که آن گناهان را بپوشاند، نداشته باشد، خداوند او را به غم و اندوه مبتلا کند، تا کفاره گناهانش شود.

اصول کافی(ط-الاسلامیه) ج2 ، ص 444 ، باب تعجیل عقوبه الذنب، حدیث 2

 

منبع : آوینی