دلـنـوشـتـه هـایی احساسی

حسـ ـآدت می کنم به بـ ـآد …
که این چنیـن ،
بـ ـی پَـروآ ،
پریشـ ـآن می کند موهایـَ ـتــ رآ …

قـــول دآده ای همین روزهآ انتظآرمآن ب سر برسد…
ترسم از سر رسیـــدن کآسه صبرمــآن است…

دلــــم …

بــا من غــریــبــی می کند …!

آخر او عــادت دارد تنــهــا دیوانهـ ی تــــو باشد …!!

مـــــآدر راســت مــی گــفــت :

” قــــــرار ، بــــی قــــــرار “

حــالا مــیــفــهــمــم یــعــنــی چــه …

حــالا کــه بــه ظــاهــر قــرار دارم امــا

بــــی قــــــرارم . . .

چشـــم بر هــم گــذاشتم و پـاییــــز شــُـد !

انــدکی مـی انـدیشـَــم

چـقدر حــال و هــوایــم پــاییـــزیست !

پــرده را کنــار میزنـــم

رنگـــ از رخــسار شب پــریـــده

آسمــان نیــز آسمــان دیــروز نیست

ابــرهایش در هــم پیــچیده

بــاران زمیــن را خیــس میکنــد

اشکـــ چشمانــم را

بــ ریــزش بـرگ از تنــه ی تنــومند درخت خیــره میشــوم

بــ بــرگ خستــه و تنهــا روی زمیــن خیــس!

مــن نیــز اینطــور از چشــمانت افتــادم؟..

عآشق ک بآشی دیگر بآ خوآندن شعر رآضی نمیشوی؛
بآ شنیدن هر کلمه، شعری ویــــژه مخآطب خآص ب ذهنت می رسد!!
شعری ک مخآطبش یک نفر است…
“فقط یک نفر”

هنوزم هستم

و

دوست دارمت

اما راستش را بخواهی ،

دوست داشتن هایم ، دیگر بوی عقل گرفته …

فرشته ای هستم بی بال و پَر…

که به جُرم ِ زمینی شدن ، در قفس ِ تنگ ِ این دنیای پُر رنگ و فریب ،

محبوس و گرفتار شدم!

نه ، نه ! اشتباه نکنید ؛ من هیچ نسبتی با ملائکه خدایی ندارم.

من فقط به اشتباه ؛ هم نام ِ آنها نامیده شده ام….!

تـــــــو ،

فــقط بگــو مــاندن را بلـــــدی !

مـــن زنـــانــه قـــول مـیدهــم

تمـــام ِ اتفــاق هــای ِ خــوب را بــه پــایت بــریـزم . . .

درخت کمی حوالی پاییـز دلش می گیرد.
برگها که زرد شوند، تنهایش خواهند گذاشت.
باهمه این اوصاف باز درخت امید دارد.
امید به سبز شدن برگهای دیگر،
امید دارد که تنهایی یک روز دوباره تمام خواهد شد
و این امید است که تاب تحملش را بالا می برد تا
از سرمای زمستان که تنهایی را دوچندان خواهد کرد،
تک و تنها عبور کند!
اما من نه امید دارم تو برگردی
و نه دنیا لنگه ی تو را دارد که سراغ من بفرستدش!
من همیشه پاییزم.
در زندگی ام همیشه می شود صدای خرچ خرچ برگهای زرد روزگار را زیر پای زمانه شنید.
کاش لااقل باران بیاید و کمی نرم کند این خشکی برگها را …

خدایا این سرنوشتی که برایم نوشتی
عوارضش زیاد است
چشمهایم خیس میشود
سینه ام می سوزد
نفسم تنگ می شود
گلویم می گیرد

خــــُــدآیـآ هـَـر وَقــت چا نوشیدَنـــِـت با اِبـــ تــَـموم شــُـد،

بـَـرا چــَـنـد ثانیه ا هـَـم مـَـن رو در آغوشـــِـت بــِـگیر

رو موهام دَست بــِــکـــِـشــــ

دَر حـــَـدِ یه جــُـمله کـــه :

” نــِـگــــَـران نـــَـباش فـــَــرزَنـــدَمــــــ !

هــَــمـــه چـــیــز دُرُست م شهـــ “

فـــَـقـــَـط هــَــمین … قـــانـــِــع امــــ

باد سرد پاییز

ذره ذره وجودم را با خود برده است.
برف پاییزی…
تنهایی شب ها.من و تاریکی و غم ها…
باران کجاست !چرا نمی آید؟

پــآیــیز هــم بــآ تـمآمِ دلتــنگی هــآیش

چــه زیــبآ مـرا عاشق میــکند . . .

می سوزاند . . . !

مـن یـک زنـم

یـک زن هـمـیـشـه بـیـشـتـر از یـک مـرد نـگـران مـعـشـوقـش هـسـت

نـه بـخـاطـر ایـنـکه زن هـا عـاشـق تـرنـد!

نـه بـخـاطـر بـی اعـتـمـادتـر بـودن!

نـه بـخـاطـر تـرسـو بـودنـشـان!

نـه بـخـاطـر ظـرافـتـشـان یـا لـطـفـتـشـان!

زن هـا بـخـاطـر حـس مـادریـشـان از هـمـان کـودکـی بـرای هـمـه عـزیـزانـشـون نـگـران تـرنـد تـا مـردهـا!

پـس مـعـشـوق مـن!!!

نـگـرانـی هـای زیـاد مـن را به پـای عـاشـقی، بـی اعـتـمـادی، ترس، ظرافـت و لـطـافـتـم نـگـذار

نـگـرانـی هـای مـن فـقـط از حـس مـادریـم سـرچـشـمـه گـرفـتـه نـه چـیـز دیـگـه!!!

یــادت میـــاد ؟!

قـــرار بــود کـاری کنـی صدای خنـده هــام گــوش آسمــون ُ کــَـر کنــه

حـالـا نیستـی ببینـــی

چطــوری بالـــشـم هــق هــق گــریه هــام ُ خفــه میکنــه !

گاهــــ ی اوقــ ــات

حـســــــــــــرت تـکـــــــرار یــــ ه لحـظــــــ ه

دیــــوانـــــــــــ ه ام مــی کنــــد ..

ArAsH MaDaDi 23