نیستی کجاست . . .

آب. گلواژه های عشق را در جذرو مدهای پی در پی هجی میکند
تا ساحل تسلیم را از یاد نبرد
در گذر تند موج. کفها بی محابا با تلاقی خودی های بی حاصل در نمایش حباب های تو خالی درهم
میشکنند وخواهی نخواهی در آب فرو میغلتند
زیبایی حقیقت دریا در پیوستن قطره ها بهم ، آنجا پیداست که حباب تهی بودنش رادر غنای آب
ادراک کند وبا سجده ای بر اقیانوس نیست شود

نیستی کجاست ؟ این به یقین عین هستی است
...و قطرات در وحدت آب ، شناور