ترک هم مدرسه ای خواهد داشت...

مدرسه ده موعللیم / در مدرسه معلم
یئنه دؤیدو الیمدن / باز هم کتکم زد
باجارمادیم فارسینی / فارسی را بلد نبودم
ایراد توتدو دیلیمدن / از زبانم ایراد گرفت

دئدیم : آغا موعللیم / گفتم اقا معلم
وورما ، گؤینه دی الیم / نزن دستهایم درد گرفت
نه دیر آخی گوناهیم / گناه من مگر چیست؟
تورکودور منیم دیلیم / زبان من ترکی است

یاپیشدی قولاغیمدان / گوشم را گرفت
دئدی : بوراخ تورکونو / گفت ول کن ترکی را
او قالدی ائوینیزده / ترکی را در خانه گذار
اونوت گئتسین کؤکونو / اصل و نسبت را فراموش کن

اؤیره نمه سن آب – بابا / آب بابا را یاد نگیری
آچاجاقسان الینی / تنبیه می شوی
کؤتک یئیه ندن سونرا / بعد این که کتک خوردی
اونودارسان دیلینی / زبانت را فراموش می کنی

سنین هاران تورکدور؟ / کجای تو ترک است؟
آذریسن ، آذری / آذری هستی تو آذری
کیم اؤیره دیبدیر سنه / کی یادت داده تو را
بئله یانلیش سؤزلری / این حرفهای غلط را

آخدی گؤزومون یاشی / اشک از چشمانم سرازیر شد
تیتره دی دیل – دوداغیم / لرزید زبان و دهانم
بئله یالان سؤزلره / این حرفهای دروغ را
اینانمادی قولاغیم / باور نکرد گوشهایم

آنام منی اویدورماز / مادرم مرا گول نمی زند
آتام منی آللاتماز / پدرم به من کلک نمی زند
بو سؤزلرین هئچ بیری / این حرفها هیچ کدام
منیم عاغلیما باتماز / به عقلم جور در نمی آید

نییه منیم آدیمی / چرا اسم مرا
سوروشماییر اؤزومدن / از خودم نمی پرسد
نییه سؤزون دوزونو / چرا حرف راست را
اوخوماییر گؤزومدن / نمی خواند از نگاهم

هرکس یالان دانیشسا / هر کس که دروغ بگوید
آللاهین دوشمانیدیر / دشمن خداست
من کی یالان دئمیرم / من که دروغ نمی گویم
بو اونون یالانیدیر / این دروغ اوست

لایلای دئییبدیر آنام / مادرم لالای می گفت
منه بئشیکده تورکو / در گهواره به ترکی
دانیشمیشیق هامیمیز / همه حرف زدیم
ائوده – ائشیکده تورکو / به ترکی هم در خانه هم در بیرون

نه دن گرک یازمایاق / چرا ننویسیم
دیلیمیزی کیتابا ؟ / زبانمان را در کتاب
مدرسه ده نه اوچون / به چه دلیل در مدرسه
گلمه یک بیز حئسابا؟ / ما را به حساب نیاورند

هئچ عاغلیما سیغماییر/ هیچ عقلم قد نمی دهد
نه دیر بونون جاوابی / جواب این چیست
سو یئرینه اوخویام / به جای سو
مدرسه میزده آبی / در مدرسه بگویم آب

یقین کؤتک یئمزدیم / مطمئناً کتک نمی خوردم
اوخوسایدیم دیلیمی / اگر به زبان خودم تحصیل می کردم
گؤینه رتیدن سیخمازدیم / از سوزش آن نمی گذاشتم
قولتوغوما الیمی / دستهایم را به بغلم

قوی بؤیویوم بیر اؤزوم / بزرگ که شدم
اولاجاغام موعللیم / من هم معلم می شوم
اوندا چوخ ایش گؤره جک / خیلی کارها انجام خواهد داد
بو گون گؤینه ین الیم / این دستهای دردالود

کیلاسیمدان گله جک / طنین کلاس من
ائلیمیزین اؤز سسی / صدای ایل و تبار خودم
اولاجاقدیر او زامان / خواهد بود آن زمان
تورکون ده مدرسه سی / ترک هم مدرسه ای خواهد داشت...

شعر: رسول قرباني مقدم مراغه اي