دوزگون عشق

بیر قوجا کیشی سحر تئزدن ائویندن ائشیگه چیخیب، یولدا بیر ماشین ایله تصادف ائله دی و یارالاندی. یولدان کئچنلر اونو تئز مریضخانایا یئتیردیلر. پرستارلار یئتیشجک قوجا کیشی نین یارالارین باغلادیلار و سونرا اونا دئدیلر: گرک سندن عکس گؤتورولسون بیلک بَدنیوین هاراسی سینیب یا صدمه گؤروبدو.

قوجا کیشی غمه دولاراق دئدی: تله سیرم، عکس سالماغا نیاز یوخدور.

پرستارلار اوندان تله سمه گینین علّتین سورشدولار دئدی: آروادیم سالمندان ائوینده دیر، هر صبح اورا گئدیب صبحانه نی اون ایله بیرلیکده ییه رم. اونا گؤره ایسته میرم واختسیز اولا...

پرستارلارین بیری اونا دئدی: بیز اؤزوموز اونا خبر وئره ریک.

قوجا کیشی غملی ایکن دئدی: چوخ تآسّفلر ، اونون « آلزایمر » مریضلیگی واردیر، بیر زاد باشا دوشمه یه جکدیر، منیده تانیماییر.

پرستار دویوخوب دئدی: او کی سنی تانیماییر کیمسن، نییه هر صبح چاغلاری ، صبحانه صرف ائتمکدن ساری اونون یانینا گئدیرسن؟!

(متن فارسی

پیرمردی صبح زود از خانه‌اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف

کرد و آسیب دید. عابرانی که رد می‌شدند به سرعت او را به اولین

درمانگاه رساندند. پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند

سپس به او گفتند: باید ازتو عکسبرداری شود تا جایی از بدنت

آسیب ندیده باشد. پیرمرد غمگین شد و گفت عجله دارد و نیازی

به عکسبرداری نیست. پرستاران از او دلیل را پرسیدند.
پیرمرد گفت...
زنم در خانه سالمندان است. هر صبح آنجا می‌روم و صبحانه

را با او می‌خورم. نمی‌خواهم دیر شود!
پرستاری به او گفت: خودمان به او خبر می‌دهیم. پیرمرد

با اندوه گفت: خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد. چیزی را

متوجه نخواهد شد! حتی مرا هم نمی‌شناسد!
پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما

چه کسی هستید، چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه

پیش او می‌روید؟ پیرمرد با صدایی گرفته، به آرامی گفت:

اما من که می‌دانم او چه کسی است...!)