آه ... وقتی بریده شد ترمز

در سرم سوت می کشد ریلی
که قطارش به درّه افتاده
آه...وقتی بریده شد ترمز
به کجاها که میرود جاده....

هم قطاری نداشتن درد است
دردِ بدتر که هم قطارت...آه...
گذر گرگ را ببین این بار
که به چشمان برّه افتاده

پشت در پشت،ارث از پدرم
گرگ بودم که گلّه را بدرم
چنگ...دندان...وَ غافل از این که
«عشق»یک قصه است که ساده...

ساده ی ساده....ساده نادان است
منطق و فلسفه نمی فهمد
هرچه اعلام میکنی گرگی
باز فریاد ِ او که:«آماده؟»

وَ تو آماده میشوی بروی
دل به رفتن،به جاده بسپاری
عشق فریاد میزند:«حرکت-
سرسپرده ست،هرکه دل داده...»

در سرم زوزه هام می پیچد
نفرت از بختِ گرگ زاده شدن
نفرت از تو...بزرگ زاده شدن
باز افتاده شعرِ من یادِ.....