درباره من

کمی دیرتر دو ماه قبل
کمی زودتر، الان!!

هیچ وقت چیز متعادلی نداشتم، ولی همه وقت پر بودم از دوست داشتن همه چیز

میان این همه آوار بر دل نشسته
در گستره ِ سقوط ِ سقف ها بر اندوخته ی سی و چند ساله ی روستایی

دلم به چشم های کودکی خوش است
که زمین به دنیا آورده است ...

خدایی که شانه هایش را روی گهواره اش گرفت
تا در سقوط امیدها
صدای گریه اش
شیرین ترین اتفاق زنده بودن باشد

قدمت در اوج بی کسی ، مبارک

که از دل لرزه های زمین به زندگی پا گذاشته ای


و این
از طرف سرزمینی که آننه روی خاکش قد کشیده است
و تو
شاید، یک روز، خواستی قدم بر خاکش بگذاری

پای مردمت در زیر زمین هم گیر کرده باشد
جان ِ آغوش کشیدنت را با تمام شوق دارند ...  
 

درج شده در تاریخ ۱/۱۱/۰۳ ساعت 10:43

کاربران آنلاین (1)

محرم جعفرزاده 2