" به دنیای ِ من عادت کن ..

پُر از روزای تاریکم .. تو از من سخت دلگیری .. توُ این روزا تو هم داری .. تا مرز ِ بی کسی میری ... تو هم داری با احساسم .. غریبی می کنی .. سردی .. من از چشمات می خونم .. که مثل ِ من پُر از دردی .... فضای ِ گیج ِ این خونه .. بازم درگیر پاییزه .. هوای خاطرات ِ من .. مه آلود و غم انگیزه ..... " به دنیای ِ من عادت کن .. اگر چه خستگی داره .. اگر چشمای ِ بی روحم .. تو رو راحت نمیذاره ....