مخاطبـــــــ ـخاصـــ ـــ ــــ...

نمیدانم از کجا باید شروع کرد...

نه ببخشید،

نمیدانم تا کجا باید ادامه داد...

شایدم باید تمام کنم،

تمام کنم این آرزوهای خوش را...

تمام کنم این آرزوهای محال را...

دلم،

غصه نخور

درست میشود

اگر درست هم نشد

حداقلش دیگر خرابتر نمیشود

نمیدانم در تو چه میبینند که

با این همه وصله و پینه

باز هم تمایل شان به شکستنت ست...

نمیدانم چه فکری درباره ت میکنند

که آنقدر راحت راضی به شکستنت میشوند.

دلم،

غصه نخور

اینجا پست ترین نقطه دنیاس

دیگر ازین بدتر نخواهد شد

شندیده ام که متاسف شده ای برای دلم

حق هم داری گلم

تاسف هم دارد 

دلی که هرشب کنسرت فریادش گوش فضا را کر میکند

تاسف هم دارد

دلی که همه دلخوشی اش تخلی_ سیگار است و قهوه

تاسف هم دارد

دلی که تمام دارایی اش

یک کافه است و یک میز

یک میز است و یک قهوه

یک قهوه است و یک فال

یک فال است و  یک آه

و آهی که با یک کام سیگار...

دلم،

مردن فقط اولش کمی سخت است...

نفس اول است که سخت بالا می آید،

نفس دوم است که سخت بالا می آید،

نفس سوم دیگر "راحت" بالا نمی آید...

دلم،

اینجا کسی دوستت ندارد

اگر هم کسی دوستت داشته باشد

باید بمیری تا سر خاکت ابرازش کند

رک بگویم،

آدم های اینجا همگی

مقصدشان دیر رسیدن است...