انیشتین بغض دارم در گلو دستم به دامانت ...

انیشتین بغض دارم در گلو دستم به دامانت ----

نبوغ خود به کام التیام زخم انسان کن ----

سر این ناجوانمردان سنگین دل به راه آور ----

نژاد و کیش و ملّیت یکی کن ای بزرگ استاد ---

زمین را  یکدست ، امپراطوریّه وجدان کن ----

هیچ فرقی در جهان قائل مشو جز علم و تقوا را ----

و گر شد از زبان علم ،این قفل کهن واکن ----

کلید عشق را بردار و حلّ این معمّا کن ---

-------------------------------------------

انیشتین یک سلام ناشناس البته می بخشی ،

به این مهمان که بی هنگام و ناخوانده است، دربگشا
اجازت ده که با دست لطیف خویش بنوازد،
به نرمی چین پیشانی افکار بلندت را
به آن ابریشم اندیشه هایت شانه خواهد زد.


انیشتین آفرین بر تو ،
خلاء با سرعت نوری که داری ، در نوردیدی
زمان در جاودان پی شد، مکان در لامکان طی شد
حیات جاودان کز درک بیرون بود پیدا شد

نشان دادی که جرم و جسم چیزی جز انرژی نیست
اتم تا می شکافد جزو جمع عالم بالاست

انیشتین بغض دارم در گلو دستم به دامانت
نبوغ خود به کام التیام زخم انسان کن
سر این ناجوانمردان سنگین دل به راه آور
نژاد و کیش و ملّیت یکی کن ای بزرگ استاد
زمین را  یکدست ، امپراطوریّه وجدان کن
هیچ فرقی در جهان قائل مشو جز علم و تقوا را
و گر شد از زبان علم ،این قفل کهن واکن.

کلید عشق را بردار و حلّ این معمّا کن
انیشتین برو بالا و بالاتر  
خدا را نیز پیداکن.