شناخت مختصرى از زندگانى امام زمان (عج)-(2)

امام زمان(ع) مبارزه با مدعيان دروغين نيابت

كتاب: سيره پيشوايان، ص. 689

نويسنده: مهدى پيشوائى

مبارزه با غلات و مدعيان دروغين بابيت و نيابت و وكالت و افشاى ادعاهاى باطل آنان را نيز بايد به فعاليتهاى نواب اربعه افزود. چنانكه در سيره امام هادى توضيح داديم، گروهى از افراد منحرف و جاه طلب با طرح مطالب بى‏اساس از قبيل ربوبيت و الوهيت ائمه، مقاماتى براى خود ادعا مى‏كردند و به نام امام از مردم خمس يا وجوه ديگر را مى‏گرفتند و اين موضوع موجبات بدنامى شيعه را فراهم ساخته و مشكلاتى براى ائمه ايجاد مى‏كرد.

در عصر غيبت صغرى، علاوه بر اينها، افراد ديگرى پيدا شدند كه به دروغ مدعى سفارت و نيابت‏خاص امام بودند و در اموال متعلق به امام تصرفات بيمورد نموده و در مسائل فقهى و اعتقادى، سخنان گمراه كننده بر زبان مى‏راندند. اينجا بود كه نواب خاص، با رهنمود امام، به مقابله با آنان بر مى‏خاستند و گاه در طرد و لعن آنان از ناحيه حضرت، توقيع صادر مى‏شد.

ابو محمد شريعى، محمد بن نصير نميرى، احمد بن هلال كرخى، ابو طاهر محمد بن على بن بلال، حسين بن منصور حلاج و محمد بن على شلمغانى از اين گروه بودند. ⁽¹⁾

شلمغانى قبلا از فقهاى شيعه شمرده مى‏شد و حتى كتابى به نام «تكليف‏» نوشته بود، ولى بعدها به غلو و انحراف كشده شد و افكارى كفر آميز مطرح كرد. از آن جمله، بر روى نظريه حلول تاكيد مى‏كرد و مى‏گفت: روح پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم در پيكر محمد بن عثمان (سفير دوم) ، روح امير مؤمنان-عليه السلام-در كالبد حسين بن روح (نايب خاص سوم) و روح حضرت فاطمه-عليها السلام-در بدن ام كلثوم، دختر محمدبن عثمان حلول كرده است.

حسين بن روح، اين عقيده را كفر و الحاد معرفى كرده آن را از نوع عقايد مسيحيان در مورد حضرت مسيح شمرد و او را طرد نمود و با افشاى افكار باطلش او را در ميان قومش رسوا ساخت. با توجه به نقش تخريبى شلمغانى بود كه در ذيحجه سال سيصد و دوازده، توقيعى توسط حسين بن روح در لعن و تكفير و ارتداد او صادر گرديد و سرانجام در سال 323 كشته شد. ⁽²⁾

اخلاق امام زمان (ع) 

کتاب: سیره معصومان، ج 5، ص 265

نویسنده: سید محسن امین

ترجمه: على حجتى کرمانى

درباره ویژگیهایى اخلاقى و رفتارى امام مهدي (ع)، آنچه از مجموع اخبار و روایاتى که بعدا خواهیم آورد و نیز روایات دیگرى که عموم مسلمانان آنها را نقل کرده‏اند، به دست مى‏آید این است که وى از نظر خوى و سیرت به رسول خدا (ص) ماننده است. وى از اهل بیت پیامبر و همنام آن حضرت است. خداوند کار او را در شبى سامان مى‏دهد در حالى که بر سرش ابرى است. در آن شب فرشته‏اى بانگ مى‏زند که این مهدى خلیفه خداست از او پیروى کنید . پس مردم به او اعتراف مى‏کنند و دوستى‏اش را خریدار مى‏شوند. خداوند وى را به سه هزار تن از فرشتگان یارى مى‏دهد که در رأس آنان جبرئیل و در آخر آنان میکائیل جاى دارند. شمار یارانش به تعداد سپاهیان جنگ بدر است. اصحاب کهف نیز جزو یاران و انصار آن حضرت‏اند . او با شمشیر خروج مى‏کند و شرق و غرب زمین را مالک مى‏شود. پس زمین را از عدل و داد پرخواهد کرد چنان که پیش از وى با ظلم و ستم پر شده بود. اسلام را آشکار مى‏کند و ساکنان آسمان و زمین از وى خرسند خواهند شد. نیکبخت‏ترین مردم نسبت به او کوفیان‏اند. زمین در روزگار او پرنعمت و پر محصول شود و گنجهاى نهانى خود را آشکار مى‏سازد. مال و ثروت را فراوان پخش مى‏کند و آن را حساب و کتاب نمى‏کند. عیسى بن مریم پشت سر او نماز مى‏گزارد و وى را بر کشتن دجال در باب لد، یارى مى‏دهد. در سالهاى فرد، یک، سه، پنج، هفت و نه خروج مى‏کند. و در طى شش یا هفت یا هشت یا نه سال به اندازه ده سال حکومت مى‏کند. تابوت سکینه را از غار انطاکیه و اسفار تورات را از کوهى در شام بیرون مى‏آورد. از دین آنچه را که بر خود دین قرار داده آشکار مى‏کند چنان که اگر رسول خدا (ص) خود مى‏بود بدان حکم مى‏داد. شیخ محى الدین بن عربى گوید: دشمنان مهدى (ع) فقهاى مقلدى هستند که از ترس شمشیر آن حضرت و به طمع آنچه نزد اوست، تحت فرمان وى در آمده‏اند.

درباره لباس آن حضرت (ع) نیز در برخى از روایات آمده است که آن حضرت هنگام خروج دو عباى قطوانى در بر دارد.

اوصاف ظاهری امام زمان (ع)

كتاب: سيره معصومان، ج 5، ص 264

نويسنده: سيد محسن امين

ترجمه: على حجتى كرمانى

در سنن ابوداوود آمده است كه او در اخلاق به پيامبر همانند است ولى در صفات جسمى و بدنى به پيامبر شباهت ندارد. اما نعمانى در غيبت از اميرمؤمنان (ع) روايت كرده است كه فرمود : او (مهدى) در خلق و در خلق شبيه پيامبر شماست. بر گونه راستش خالى است كه گويى ستاره فروزانى است... در روايت ديگر آمده است كه گويى چهره‏اش ستاره درخشانى است و در گونه راستش خال سياهى است. در روايتى ديگر آمده است: دندانهاى پيشينش با يكديگر فاصله دارند و موى دو طرف پيشانى او رفته است. و از اميرمؤمنان (ع) درباره ويژگى‏هاى ظاهرى آن حضرت روايت شده است كه فرمود: او جوان و ميانه بالاست خوشرو و خوش موى است و مردى است بلند پيشانى، درخشندگى چهره‏اش بر سياهى موهاى صورت و سرش غلبه دارد. دو طرف موهايش رفته است. بينى عقابى و شكمى بزرگ دارد. بر ران راستش خال است و ميان دندانهاى پيشينش فاصله وجود دارد.

از امام باقر (ع) روايت شده است كه فرمود: او شخصى است سرخ و سفيد با چشمانى گود و فرو رفته و ابروانى برجسته و پرپشت و شانه‏اى پهن و بر سرش حزاز ⁽³⁾ و بر چهره‏اش نشانه‏اى است.

در اسعاف الراغبين نوشته صبان مصرى آمده است كه مهدى جوانى است سيه چشم و كشيده ابرو و خميده بينى (بينى عقابى) با ريشى انبوه و پرپشت كه بر گونه و دست راستش خال دارد. در فصول المهمة نيز گفته شده است كه رنگ چهره آن حضرت بين گندمى و سپيدى است. بعدا خواهد آمد كه چون آن حضرت ظهور كند سالخورده اما جوان چهره است به طورى كه بيننده گمان مى‏كند وى چهل سال يا كمتر از آن دارد.

پى‏نوشتها:

1) طوسى ، همان كتاب، ص 244.

2) طوسي، همان كتاب، ص 248-254 و ر. ك به: دكتر حسين، جاسم، تاريخ سياسى غيبت امام دوازدهم، ص 200-205. مسعودى، قتل او را در سال 322 دانسته است (التنبيه و الاشراف، قاهره، دار الصاوى للطبع و النشر و التاليف ص 343) .

3)حزاز پوسته‏اى است كه از سر فرو مى‏ريزد، شوره. (مؤلف) .

منابع:

1-http://www.rasoolnoor.com/modules.php?name=Maghaleh&pa=showpage2&pid=472

2-http://www.rasoolnoor.com/modules.php?name=Maghaleh&pa=showpage2&pid=468

3-http://www.rasoolnoor.com/modules.php?name=Maghaleh&pa=showpage2&pid=467

پیوست1-توقيع به معنى امضا كردن نامه و فرمان، و نشان كردن برنامه و منشور می‏باشد، و نيز پاسخهايى است كه بزرگان و دولتمردان، زير سؤالها و درخواستهاى كتبى كه از ايشان مى‏شود نويسند (لغتنامه دهخدا).