درباره من

و خلقناکم ازواجا
آیه 8سوره النبأ
و شمارا به صورت زوجها آفریدیم
ترکیب گل با آسمان چه زیباست، قصۀ طلوع و شکفتن!
تماشای گلهای نسترن با گلبرگهایی به شکل قلب، دلم رو به تپش انداخت . چقدر این دل بی تو تنها بود! من هرگز نیازم به تو رو انکار نمیکنم

بهم میگفت ازم نیرو میگیره میگفت تو پشتوانۀ حرکت منی اما من میدونستم این حرفی که میزنه از مهربونیشه از بس که آقا بود! در واقع اون بود که منو در پناه خودش گرفته بود و این من بودم که ازش نیرو می گرفتم!

من فکر میکردم رسیدن به عشق او آخر دنیاست یعنی منتهای آرزوهام اما او عشق رو بی انتها می دید او میخواست باهم به خدا برسیم!
...............
به من گفتی: بانوی افسانه های من! اما من می دونم تو به افسانه ها دل خوش نداشتی اینو میگفتی تا منو آمادۀ پرواز کنی...

گفتم: تمام غزلهای دنیارو تقدیمت میکنم! گفتی همۀ شُعَرا برای تو خلق شدن...

گفتم : هر روز بهت سلام میکنم حتی وقتی نیستی همیشه رفتارت برام احترام برانگیز بوده ....اسم قشنگت ورد زبونمه و پسوند جان از اسمت جدا نمیشه ...تو در جان منی! بهم گفتی: جانِ جهان تویی

گفتم مگه ما نباید خدارو بپرستیم پس چرا من دارم تو رو می پرستم؟؟! گفتی: خداوند همه چیزو جفت آفریده من و تو جفتیم تنهایی فقط خاص خداونده باید باهم به خدا برسیم ... همراه هم باشیم تا بهشت....گفتی ما مسئول غم و شادی هم هستیم حتی مسئول رفتن به بهشت یا جهنم...

گفتم بدون تو چه کنم جنةالمأوای من! گفتی : من همیشه کنارتم....گفتم : تحمل دوریت خارج از توانمه دلم تنگ میشه بیِـــــش ازحد !!! گفتی: بعد ازمن ببار !! ابر بهاری من!

گفتی ببین عطر نسترن آسمون رو پر کرده و کبوترهای سپید، بال گشودن برای رفتن

گفتی به خورشید به طلیعۀ نور نگاه کن به طلوع!

بیا پرواز کنیم و اوج بگیریم

که پرواز زیباست... تا به حال پرنده ای رو با یک شاخۀ گل دیدی؟ من با توام و تو با منی....

بیا به وحدت برسیم به شهادت....بیا باهم شاهد او باشیم......

قل هوالله احد الله الصمد

بگو آن خداست که عین وحدت است

آن خداست که بی نیاز است

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد...............عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

تقدیم به همسران شهدا  

درج شده در تاریخ ۹۳/۱۱/۳۰ ساعت 16:04

کاربران آنلاین (0)