امروز ماتم سرای دل را به نام تو، سیه پوش کرده ایم ...........

یا رسول اللّه!

 امروز ماتم سرای دل را به نام تو، سیه پوش کرده ایم و نام مبارک تو را

با درود و تحیّت بر زبان جاری می سازیم.

به حرمت حضور فاطمه علیهاالسلام ، آرام، در خانه را می‏ کوبی؛
این بار صدای در زدن ملک الموت، آهنگی دیگر دارد

به میهمانی رسول آمده ‏ای؛ آمده‏ ای تا او را به معراج ابدی ببری
کمی درنگ کن؛ اینکه با تو سخن می‏گوید
امین آسمان‏ها و زمین،جبرئیلاست

می‏دانم که برای تو نیز دشوار است تا زیر باران
اشک‏های فاطمه علیهاالسلام،جان نبی را بستانی

می‏دانم که تو نیز سر به زیر افکنده ‏ای تا چشمانت
هم‏سو با غم چشمان زهرای اطهر علیهاالسلام نباشد؛

اما گویا چاره ‏ای نیست و زمان پر کشیدن
محمد صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله فرا رسیده است

برادرم. ملک الموت!می‏خواهی از کجا آغاز کنی؟
تمامی وجود رسول اللّه‏ در راه حق ذوب شده است

چشمانش، نور خدا را در معراج دیده
زبانش با خدا سخن گفته و کلام او بر آن جاری بوده

قلبش، محل نزول کتاب خدا بوده و پاهایش
راه‏های آسمانی را بهتر از مسیرهای زمینی پیموده است

آه چه دشوار است تاب آوردن این لحظه اندوهناک
آیا می‏دانی بعد از او، با فاطمه عزیزش چه خواهند کرد؟

می‏دانی این در را که تو بی ‏اذن زهرا علیهاالسلام از آن عبور نکردی
به آتش جهل و کینه خواهند سوزاند

و دستان علی مرتضی علیه السلام را که با دستان رسول صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله
انس دیرینه داشت، به بند خواهند کشانید؟

آیا می‏دانی پس از رسول خدا، بر پاره‏ های تن او چه خواهد گذشت؟
می‏دانی که چگونه قامت رعنای فاطمه را به خمیدگی می‏ نشانند
و جایگاه بوسه ‏های رسول را به کبودی می‏ نمایند؟

کوچه ‏های مدینه، پس از این برای من هم غریب می‏شود
و اهل بیت رسول اکرم صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله از آن هم غریب‏ تر

نگاه کن که چگونه فاطمه علیهاالسلام با تمام دلتنگی‏ هایش سر به زیر افکنده
تا تو در تلاقی چشم‏هایش، در کارَت درنگ نکنی!

برخیز و جان عزیزترین و مقرب‏ترین بنده خدا را بستان
روح محمد صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله از ازل، آسمانی بود

این چند صباح را هم که بر زمین هبوط کرد، برای هدایت خلق بود و بس