نمی دانم از هجدهمین سالگرد بلاتکلیفیش بگویم یا از یازده ماه قبل که گره کور خیابان پرستار توسط سرپرست وقت باز شده؟
بهتر است برویم به یازده ماه قبل، چون در این چند ساله آنقدر شهردار عوض کردیم که دیگر آمارش از دستمان در رفته است؛ حال اگر بخواهیم به هیجده سال قبل برگردیم که دیگر ذهنمان یاری نمی کند!
یازده ماه پیش بود که سرپرست وقت با آمدنش شروع کرد به انجام کارهای عمرانی در چندین جای شهر که اولین نمونه ی آن خیابان پرستار بود.
خیابانی که به قول سرپرست هفده سال در انتظار بازگشایی بود و اینطور به نظر می رسید که این بار قرار است یک شبه ره چند ساله رفته شود.
شروعی طوفانی بود یادش بخیر؛ با سرعت و جديت تمام آغاز و مسیرگشایی و زيرسازی و جدول گذاری به سرعت اجرا شد و سرپرست دیروز که شهردار امروز است، گفت: در روزهای آتی شاهد انجام مراحل نهايی زيرسازی و آسفالت و افتتاح اين خيابان خواهيم بود. مثل اینکه این آینده نزدیک برخی مسئولان محترم شهرستان پایانی ندارد، چرا که بسیاری از وعده و وعید های داده شده از سوی این عزیزان هیچوقت تحقق پیدا نمی کند. حال چرا؛ دلیل آنرا باید از متخصصان متعهد، دلسوز و همچنین مردمی و کاربلد سیستم اداری شهرستان پرسید.
حالا برگردیم به خیابان پرستاری که گره کورش باز شده ولی بعد از 11 ماه هنوز خبری از آبادی آن نیست. احتمالاً سفرهای گاه و بی گاه آقای استاندار باعث شده که شیرازه ی کار از دست شهردار در رفته و ایشان یک سال نشده، اولین پروژه پر سروصدای خود را کلاً فراموش کرده است و خیابان پرستار، همچنان بی پرستار مانده است!