«بسم الله الرحمن الرحیم»

در تحفه الاخوان حکایت شده است که مردی منافق زن مؤمنی داشت که در تمام امور

خود به اسم باری تعالی مدد می‌جست و در هر کار «بسم الله الرحمن الرحیم»

می‌گفت و شوهرش از توسل و اعتقاد او به بسم الله بسیار خشمناک می‌شد و از

منع او چاره نداشت تا آنکه روزی کیسه کوچکی از زر را به آن زن داد و گفت او را نگاه

بدارد! زن کیسه را گرفته و گفت: «بسم الله الرحمن الرحیم» آن را در پارچه‌ای پیچید و

گفت: «بسم الله الرحمن الرحیم» و آن را در مکانی پنهان نمود و بسم الله گفت.

فردای آن روز شوهرش کیسه را سرقت نمود و به دریا انداخت تا آن که او را بی‌اعتقاد

و شرمنده کند. پس از انداختن کیسه در دریا به دکان خود نشست و در بین روز

صیادی دو ماهی آورد که بفروشد. مرد منافق آن دو ماهی را خرید و به منزل خود

فرستاد که آن زن غذایی از برای شب او طبخ کند. چون زن شکم یکی از ماهیان را

پاره نمود کیسه را در میان شکم اودید! بسم الله گفت و‌ آن را برداشت و در مکان

اوّل گذاشت. چون شب شد و شوهرش به منزل آمد زن ماهیان بریان را نزد او حاضر

ساخته، تناول نمودند. آن گاه مرد گفت: کیسه زر را که نزدت به امانت گذاشتم بیاور.

آن زن برخاسته «بسم الله الرحمن الرحیم» گفت و آن را در پیش شوهرش گذاشت.

شوهرش از مشاهده کیسه بسیار تعجب نموده و سجده الهی را به جای آورد و از

جمله مؤمنان گردید.[1]

[1] . خزینه الجواهر، ص 612، ج 32.