شعر

دوستان خوبم ...

بریده ام تن پوش دلم را ...

می خواهم فقط بنویسم هر چه باشد ...بداهه می آیند ...در مطلب قبل خواستم دلنوشته بنویسم و درددل کنم شعر شد ...

خدا به خیر کند این همه دلتنگی بی پایان مرا ...که حتی انتخاب قالب دلواژه هایم را هم از من گرفته است ...هذیان شده اند واژه هایم ...به دل نگیرید که سخت دلتنگم ...

***

ببین که صبح می شود

دوباره بی نگاه تو

همیشه تلخ مانده ام

سپیده ها به  راه تو

تبی به دل سپرده ام برای روز دیدنت

که عاشقانه می رسد

به کهکشان آ ه تو

نه بی تو می شود که بود

نه با تو بودنم !!!!!

چه بد ...

فقط خدا خدا کنم

وروز و شب دعا کنم

که زندگی رها کند

نفس بریده های من...

...