مثنوی عاشقانه

من که باشم یا نباشم که کسی دلتنگ نیست ....

یک مثنوی بداهه ...

بیا به شعر تازه ام ببین که خواب رفته ام

برای خوب دیدنت به خوا ب ناب رفته ام

حضور واژه های من پر از نگاه خسته ام

لبالب از تو می شودحریم دل شکسته ام

به شعر من سری بزن مرا ببر به آسمان

ترانه های خیس را برای چشم تر بخوان

غروب واژه های من دوباره می رسد بیا

نبودنت چه می کند مرا خدای واژه ها!

غزل غزل مرا بخوان سبد سبد مرا بچین

سیاه چشم قانعم در این ترانه ها ببین

نبودنت چه کرده با تمام خواب های من

که بی نشانه گم شدم دراین خرابه های تن

به ساحلم بیا و شب مرا پر از ستاره کن

مرا به خواب خود ببر،پر از تبی دوباره کن

ادامه دارد...